Ez dira berdinak duela 30 urteko eta gaurko garaiak. Hamaika gertakari jazo dira ordutik: PPren gehiengo absolutua, krisi ekonomikoa eta baloreen krisia, ETAren borroka armatuaren amaiera, Bilduren legalizazioa edota ia 30 urteren ostean PSOE Errenteriako alkatetzatik at geratzea aipatu dituzte irratiko kideek, inflexio puntuan aurkitzen direla adierazteko. “Gure ikuspuntutik, garai baten amaieran eta beste baten hasieran gaude. Borrokatzeko moduak eta antolakuntza aldatzen ari dira eta baliteke orain sare sozialak izatea herri mugimenduen isla”.

Zintzilik ere aldaketa horietara ohitu eta moldatu behar izan da. Jendartea indibidualistagoa dela iritzita, kolektibo gisa lanean jarraitu nahi dutela adierazi dute Xabi Garate, Gema Mariezkurrena eta Ima Morillasek. Belaunaldi berriok ere, irratia komunikatzeko, elkartzeko eta harremanetarako gunea izatea nahi dute, euren tresna izatea, herri-botererako tresna. Hala, herritar oro animatu nahi dute hurbiltzera. Hain juxtu, autogestioan eta asanbladetan oinarritu da beti Zintziliken funtzionamendua, diru-laguntza eta propagandarik gabe, soldatarik gabe, modu herrikoian eta denon artean sortua, militantea. Finean, hasieratik “ahotsik gabekoei ahotsa ematea” izan dutelako eginkizun, mugimendu sozialen kontrainformazioa plazaratzea, alegia. Feminismoak, okupazioak, sexu askapenak, komite antinuklearrek, gazte asanbladak, intsumisioak… tokia dute irrati honetan. “Kolektiboek libreki hitz egin dezakete Zintziliken bitartez, zentsurarik gabe, askatasunez”, diote kideek. Urteek aurrera egin ahala, desberdintasun bat antzeman dute: lehen kolektiboak joaten ziren Zintzilik irratira eta orain Zintzilik da kolektiboengana joaten dena.

Interes politiko eta ekonomikoak hedabide “neutralekin” janzten direla aipatu dute Garatek, Mariezkurrenak eta Morillasek. Horregatik beharrezkotzat dute hedabide propioak sortu eta bestelako mezuak eman ahal izatea: “Komunikazioa ezinbestekoa da, informazioa duenak boterea dauka”.