Getxo la (2008) ofreceu a Korrontzi a posibilidade de participar en festivais e campionatos internacionais. Ao longo destes anos, Agus Barandiaran e os seus compañeiros tiveron a sorte de compartir escenario con artistas de diferentes países do mundo, dando á música tradicional vasca o seu punto de vista actual. En Tradition 2.1 atoparemos a moitos deses amigos que fixemos ao longo deste percorrido: Justin Val, Tenores di Neonelli, Phil Cunningham, Jesús Cifuentes (Celtas Curtos)… Foron máis de sesenta os músicos que mostraron a súa arte nesta obra cosmopolita inusual, na que tamén participaron artistas coñecidos entre nós: Mikel Markez, Alex Sardui, Mikel Urdangarin, Garikoitz Mendizabal…

A casa Baga-Biga necesitou 3 anos para publicar este proxecto, xa que o labor de coordinación non foi calquera. Hai que ter en conta que se utilizaron 26 estudos de gravación para a gravación do disco (Vigo, Madrid, Manchester, Ramallah, Zimbabwe…) e que fixeron un gran esforzo na achega das linguas e os sons do mundo. As horas dedicadas a este traballo tamén supuxeron un importante investimento económico para os produtores, que lanzaron unha edición de luxo. Trátase dun traballo de dezaseis cancións que se nos presentou en formato disco-libro e que conta cunha lista de músicos, explicacións de cancións ou un dicionario para coñecer instrumentos. Todo en catro idiomas: eúscaro, castelán, francés e inglés.

Como complemento, un DVD con dous clips: Sardos, gravado en 2013 no Centro de Arte Contemporánea de Huarte (Navarra) xunto co grupo de danzas Oinkari, e Aupa Maurizia, concerto gravado en directo cos bailaríns Ygor Yedra & Oksana Kucheruk na Aste Nagusia de Bilbao 2012.

Dezaseis cancións. Á fin e ao cabo, dezaseis historias. Cada un ten a súa fonte, a súa orixe e o seu desenvolvemento. Na época de Isukitz é unha das cancións máis curiosas que podemos atopar neste disco. Chama a atención que nesta canción dedicada ao trikitilari e, de paso, á trikitixa non se ouza un pouco. O obxectivo do autor foi afastarse da alegría da trikitixa e atopou o son que lle deu un toque melancólico no Handpans que toca Liron Man de Israel. Tomas Arrizabalaga (Tomas Sitzes) é unha canción dedicada a un dos mellores trikitilaris de Euskal Herria. O vello trikitilari toma como base a súa última entrevista en Herri Irratia de Bilbao en 1975, e dirixe a súa propia voz. Nesta entrevista mostraba as súas preocupacións sobre o futuro da trikitixa, a dúbida de que os seus coñecementos non teñan herdeiros. Afortunadamente, non foi así. Agus Barandiaran, do mesmo xeito que outros artistas, fixo todo o posible para manter viva esta tradición.

O grupo Korrontzi logrou un apaixonante encontro entre músicos de diferentes culturas, axuntando sons do mundo cun pequeno fol. A fusión de varios estilos deu lugar a curiosas mesturas: Fado de Portugal con porrusalda, música italiana moi lixeira, sons galegos con redondeo ou flamenco con fandango, por exemplo. En dúas cancións deste último estilo –A Foule e Flamendango– toca a guitarra Javier Limón, que recibiu numerosos premios (entre eles tres Grammys). Este artista, compositor e produtor produciu todas as cancións de Agus Barandiaran e tamén realizou labores de coordinación técnica.

Tradition 2.1 será presentado na primavera en Madrid, Barcelona e Galicia, e no seu intento por expandir ao máximo a súa música, anunciaron que este ano a produción realizarase coa firma británica ARC Music (Músicas do Mundo).

O trikitilari Tomás, que se lamentaba de que a trikitixa non tivese futuro, mostrouse orgulloso da súa herdanza e, ao mesmo tempo, de haber visto que a trikitixa percorre o mundo mostrando a nosa cultura.