O conto do crecemento
Pasaron sete anos desde que comezou a suposta crise. Desde entón houbo moitos cambios, sobre todo para estragar o noso estado de benestar. Antes xa non tiñamos un “txollo” incrible, aínda que alguén quixo que pensásemos iso. Dixéronnos que viviamos a un nivel superior ao que correspondía, que aínda hoxe viven a un nivel superior ao que correspondía. Fixéronnos de todo para seguir sacando beneficios.
E agora, deixando atrás o disolto, volven inventar novos ou renovados produtos, abrindo novos nichos de mercado, para dirixirnos cara ao consumo. E, unha vez máis, empezáronnos co conto do crecemento.
O optimismo racional da ilustración, a cuestión da liberdade económica, a utopía tecnolóxica, coma se non pasaría nada durante dous séculos. Con toda a amnesia do pasado recente (dise que hai que mirar ao futuro), descaradamente, dinnos que o crecemento é o único camiño para conseguir progreso e felicidade.
Atrapados na lóxica do crecemento, quérennos encadeados no capitalismo: asegúrannos que os investimentos crecen, crecen a produción, crecen o consumo e entón o traballo crecerá, e coa axuda dos sindicatos (isto é), todos, homes e mulleres, mozas e maiores, estamos a pedir traballo asalariado: queremos traballo, queremos máis traballo, queremos que todos esteamos a traballar.
E eu digo, para que traballar tanto? Para aumentar os beneficios dos ricos? Para producir ferramentas innecesarias? Para comprar propiedades (unha casiña ou un coche, unha viaxe), enredado na hipoteca para toda a vida? Para seguir esgotando a natureza e a contorna?
Para min, esta idea de crecemento é unha tolemia, un ser duradeiro, un ser sostible. Todo crecemento é insoportable para a sociedade, sempre nos pon en risco o “plof” e serve para o beneficio duns poucos. Por que non ordenar zonas sen cultivo en lugar de tanto crecemento?
Equilibrar o consumo e mantelo cando estea. Diminuír a produción e con iso baixar o traballo. Cun salario basee protexer á sociedade, coidar o medio ambiente e, se algo crece, aumentar o benestar da maioría.
Si fixésemolo, teriamos que traballar moito, pero sen soldo. Si non, ao final, volveremos ser escravos do traballo asalariado e devoraranos a roda tola do mercado. Até a seguinte crise. Non é así?
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
En 2011 estalou o poderoso movemento do 15-M, que puxo en aprietos ao Govern catalán. Entre outras cousas, naquela ocasión a Policía abalanzouse sobre a indignada acampada da praza Cataluña de Barcelona e asediou o Parlament o día en que os activistas debían aprobar os... [+]
En Internet aparece o título dunha película que aínda vin de pequena cando buscaba a palabra Willow. Nesta película chea de fantasía, o protagonista, un pequeno home chamado Willow, transformou o mundo liberando aos seus habitantes dun reino opresor. Google acaba de lanzar... [+]
A charla de Irene Coulon sobre a bela dormente e a imaxe da incineración foi o tema principal da Feministaldia deste ano. Ha desgarrado as ideas culturais do soño, aclarando que tamén temos masculinizado o soño. Moitas das leccións (culturais) do soño están... [+]
Araia díxome que vos escribise. Díxome que antes de deixalos (fareino este ano), queren levarvos un texto meu, que eu nunca vos levei, e que merecedes, que sentiredes orgullosos de min. Non se pode deixar pasar unha oportunidade así. Non se que podo dicirvos que xa non volo... [+]
Recentemente tiven a oportunidade de ver o último traballo de Pierre Carles, un autor de documentais comprometido. Baixo o nome de Guérilla deas FARC, l'avenir a une histoire (guerrilla das FARC, o futuro ten historia), propón un relato renovado do conflito armado que durou... [+]
A mala xestión da pinga fría valenciana provocou un cambio nas alertas por meteorología adversa, como se puxo de manifesto na primeira tempada de "inverno". Ante a ameaza de que os ríos se desbordasen en Hego Euskal Herria, as indicacións de protección chegaron por varios... [+]
O emprendimiento está de moda. O concepto cobrou forza e estendeuse moito máis alá do vocabulario económico. Just do it: faino sen máis. Pero non o esquezamos: a lema vén do mundo da propaganda. É o disfrace da palabra ser compradores activos? Os empresarios actuais... [+]
Estamos nun caos. Iso dixéronnolo os medios franceses, que o Parlamento fixo caer ao goberno o 4 de decembro. O temor de que o caos político, institucional, social, económico ráptenos na horda do inferno a todos vénnos ás veas. En que comedia imos xogar! En que miserable... [+]
Seguramente, a maioría de nós xa compraron, aquí e alá, os agasallos para o Nadal. Porque a visita nocturna a Olentzero é unha gran cita, especialmente para os máis pequenos. Todos se preparan para esta frutífera época do ano: Bilbao arde tanto como Vitoria, Pamplona e... [+]
Que é o que máis che sorprendeu cando saíches do cárcere? Preguntáronme moitas veces no último ano e medio.
Ver que as rúas de Bilbao están cheas de turistas e de cans con dúas patas, por exemplo? Ou os cambios na situación política? O primeiro cansoume e amoloume... [+]
O tema das axudas para a aprendizaxe do eúscaro é realmente confuso. O cidadán que queira aprender euskera deberá acudir a máis dun portelo para saber canto lle custará o curso que quere realizar e de onde, como e cando obterá as subvencións. Porque aínda custa diñeiro... [+]
A comprensión e interpretación da lingua matemática é o que ten importancia no proceso de aprendizaxe, polo menos é o que nós dicimos aos nosos alumnos. A linguaxe das matemáticas é universal, e en xeral, a marxe de erro para a interpretación adoita ser pequeno... [+]