A ópera Adriana Lecouvreur de Francesco Cilea é unha obra singular. Estreouse a principios do século XX, en 1902, pero é absolutamente romántico en todos os aspectos: ten un argumento totalmente pasional (no século XVIII). Inspirado na vida de Adrienne Lecouvreur, do século XIX), con veleno e musicalmente, adopta o seu estilo de fontes do romanticismo, aínda que con toques de post-romanticismo fóra de tempo. O máis curioso é que o desigual desenvolvemento do estilo romántico desta obra, por dicilo dalgunha maneira, dá encanto á ópera e, ao mesmo tempo, resúltanos aburrido nalgúns momentos. Contradicións.

A produción da man da ABAO tivo nesta ocasión dúas dos seus atractivos. A primeira, a protagonista absoluta da película, Ainhoa Arteta. Encantounos ver a Arteta no papel de Adriana Lecouvreur diva, ás veces tan a gusto, que interpretaba de forma superpuesta, talvez por encargo do director de escena Lorenzo Mariani. Pero iso si, foi un efecto interpretativo. Moi matizado pola parte vocal e moi traballado polo aspecto xestual. Arteta conta cunha gran cantidade de recursos vocais e interpretativos e un verdadeiro instinto dramático. Por tanto, asumiu o papel, dándolle unha pinga de grandeza.

O segundo atractivo foi o número de baile de Igor Yebra. Dentro do argumento axustouse moi ben o adorno da danza, moi axeitado. O dúo con Oxana Kucheruk quedou ameno e, en realidade, logrou romper a monotonía que aos poucos ía collendo a actuación.

Entre os solistas debeu todo, e o ton xeral bastante irregular. O tenor Bruno Ribeiro, no papel de Mauricio, tivo un inicio complicado, aínda que a medida que avanzaba a obra atopouse con certa seguridade. Luca Salsi, que facía o papel de Michonnet, fíxoo con eficacia e boa emisión de voz. O mesmo podemos dicir da cantante Luciana D’Intino no papel da Princesa de Bouillon. Doutra banda, debemos destacar as interpretacións dos cantantes vascos: Marta Ubieta, no papel de Mademoiselle Jouvenot e Xabier Odriozola no de Mordomo, expresaron a súa honestidade e a súa forma. Por último, non podemos esquecer o traballo da Bilbao Orkestra Sinfonikoa e o Coro da Ópera de Bilbao. O director de orquestra Fabrizio Carminati deu dinamismo á formación. Coidado.

Ficha:

Adriana Lecrouvreur.
Solistas: Ainhoa Arteta, Bruno Ribeiro, Luciana D’Intino, Luca Salsi.
Bailaríns: IGOR Yebra e Oxana Kucheruk.
Orquestra Sinfónica de Bilbao.
Dirección: Fabrizio Carminati.
Coro de Ópera de Bilbao.
Dirección: Boris Dujin.
Dirección de escena: Lorenzo Mariani.