Candia (actual Heraclion), 1648. Ese ano, os que vivían no interior das murallas da capital de Creta tiveron que esperar 21 anos para poder saír da cidade.
En 1570 o Imperio otomán invadiu a illa de Chipre, dependente da República de Venecia, para que o sultán Selim II garantise a subministración do viño favorito Commandaria. Aínda que a Coroa de España, as Repúblicas de Venecia e Xénova, os Estados Pontificios e a Orde de Malta crearon a liga Santa e venceron aos otománs na batalla de Lepanto (1571), Chipre estaría en mans dos turcos durante tres séculos. E a rica República de Venecia, noutro tempo, aos poucos perdeu as terras do Mediterráneo, ata que non quedou máis que Creta.
En 1645, os cabaleiros de Malta atacaron a un convoi otomán e refuxiáronse en Candina, levando con eles as presas e a do sultán Ibrahim I. En resposta ao insulto, 60.000 turcos aterraron en Creta e en tres anos conquistaron case toda a illa. A falta da capital, Candia, foi asediada.
A cidade estaba protexida por 6.000 soldados e o seu abastecemento non era suficiente para manter o asedio durante moito tempo. Os turcos interromperon a subministración de auga e bombardearon a cidade durante varios meses. Con todo, Candia non se afundiu no seu ocaso e a loita terrestre quedou suspendida. Venecianos e aliados conseguiron introducir materia prima por vía marítima pola brecha aberta ao norte do forte costeiro. Así, o conflito trasladouse de terra ao mar, co obxectivo de controlar as rutas de abastecemento duns e outros. Nestas batallas, ás veces gañaban os otománs, ás veces vencedores e aliados, pero non levaban a vitoria definitiva. Tamén houbo dous intentos de romper o asedio por dentro, pero foron inútiles, do mesmo xeito que os esforzos dos turcos.
En 1669, 21 anos despois, o capitán xeral Francesco Morosini contaba con tan só 3.600 soldados, aos que apenas quedaban alimentos e municións. O 27 de setembro rendéronse e os turcos permitíronlles coller todo o que puideron e marcharse con vida, coma se estivesen persuadidos pola proximidade de 21 anos.
Judea, K.o II. mendea. Erromatar probintziako giro nahasi betean, Gadalias eta Saulosen kontrako epaiketa egin zuten, iruzurra eta zerga-saihestea leporatuta. Epaiketaren berri grekeraz idatzitako 133 lerroko papiro batean jaso zuten (argazkian). Dokumentu nabateoa zela... [+]
Un grupo de investigadores polacos analizou a Casa dos Paxaros do xacemento sevillano de Itálica e o mosaico do solo do edificio concluíu que é a colección de aves máis pequena da época romana.
Na casa dos paxaros hai 33 aves representadas con gran detalle nos mosaicos... [+]
Gurera ekarri dugu Achille Mbenbe politologo kamerundarraren "nekropolitika" terminoa. Heriotzaren prismatik begiratzen die herritartasunari eta botereari, eta argi uzten digu pertsona multzo batzuen biziak gutxietsiak, balio gabekoak eta beraz, lasai asko desagertu... [+]
No xacemento danés de Vasagård, os arqueólogos atoparon máis de 600 pedras gravadas. Segundo os resultados das dataciones, trátase duns feitos de fai 4.900 anos e sábese que naquela época produciuse unha forte erupción volcánica en Alaska. As consecuencias desta... [+]
Vietnam, 1965eko otsailaren 7a. AEBetako aire-armadak lehenengoz napalma erabili zuen biztanleria zibilaren kontra. Ez zen gasolina gelatinatsua erabiltzen zen lehen aldia. Bigarren Mundu Gerran hasi ziren bonbekin batera jaurtitzen eta, Vietnamen bertan, Indotxinako... [+]
Acabo de ver unha serie doutro triste detective. Todas as tramas sucédense nunha remota illa escocesa. Xa sabedes como funcionan estas ficcións: moitos mortos, xente corrente pero non tanto, e unha paisaxe verde escuro. Nesta ocasión lembroume unha viaxe que fixen aos Países... [+]
Xapón, século VIII. En plena Era Nara empezouse a utilizar o termo furoshiki, pero até Aro (séculos XVII e XIX). Séculos XV) non se difundiu. Furoshiki é a arte de reunir obxectos nas teas, pero o seu etimología deixa claro a súa orixe: furo significa baño e shiki,... [+]