“Amigos, Risas, Todo, Electricidade, Camiño, Gran, Música, Haskundea, Necesidade, Saturación, Crenzas, Pulmóns, Fe, Corazón, Vida, Honestidade, Alegría, Liberdade, Familia, Amor, Escola, Educación, Territorio, Traballo, Raíces, Creación, Equipo, Desgraza, Vida.... Así definiron os amigos de Zea Mays o seu último disco autoproducido, Dá. Porque o carácter de Zea Mays non pode definirse por unha soa palabra, porque non pode ser a única cousa, senón a conexión de moitas cousas. Basabe, González, Imaz e Renteria levan xuntos 16 anos nos que non son nada: sete discos e máis de 500 concertos.

A pesar do son habitual, este novo disco ten moitas capas, xa que cada un dos músicos da banda deu o mellor de si mesmo. Ademais dos instrumentos habituais, como a guitarra, a batería, a guitarra baixa e a voz, tamén hai outros recursos. O disco conta con instrumentos de percusión especiais, sintetizadores, programacións e piano ou chelo. Para iso, realizaron colaboracións especiais Ekaitz Hernández, baixista de Split 77, Aritz Aranburu e Jose Lastra (sintetizadores e programacións), e Dave Allen (piano).

O británico Dave Allen traballou como produtor artístico. “A produción foi excepcional porque normalmente non temos produtores artísticos”, explica Aiora Renteria. “En agosto de 2012, cando empezamos o novo disco, decidimos abordar a figura do produtor. Démoslle varias voltas para contactar a produtores do Estado español. Pero entón coñecemos a David Allen en Lekeitio, a través dun vello amigo. Foi produtor de bandas como Dave The cure ou Depeche Mode. Tocamos nas festas de Lekeitio e el estaba alí, de vacacións. Había unha chea de xente no concerto, pero nós tocamos para Dave Allen. Foi unha experiencia nova, emocionante e enriquecedora traballar con el, porque non é fácil chegar a este tipo de persoas”, sinalou Renteria. Allen quería facer un disco de 10 polgadas, xa que segundo Allen, esa é a medida que ten que ter un disco. Aínda así, Zea Mays escribiu Catorce cancións para o seu novo disco. “Ao final van trece cancións”, di o cantante de Zea Mays, “despois de escoitar as cancións confusas, parecéronnos incribles e convencemos a Allen para que metese o trece”.

Allen, produtor artístico e amigo

En agosto, gravaron o disco nos estudos Tio Pete de Urduliz, coa axuda do técnico de sempre de Zea Mays, José lastra. “Allen foi produtor artístico e José Lastra sentouse nunha mesa de estudo que lle coñece ben”, explícanos o baixista Rubén González. Antes de comezar a gravación, Allen e Kevin K.O., traballaron durante cinco días no ensaio da película. Despois de facer algúns arranxos, chegou a gravación. “A gravación foi moi intensa”, di Renteria, “ao final Allen converteuse nun bo amigo”.

O disco gravado en Tio Pete foi levado a Londres por Allen para mesturalo no estudo Club Ralph. “O grupo inglés Fran Ferdinand mesturou alí o seu último disco, polo que, como criamos, Allen foi a mellor opción para nós” di Iñaki Imaz. El e Aiora Renteria desprazáronse a Londres para coñecer o proceso de mestura e masterización e quedaron fascinados co resultado. O deseño do disco foi realizado por David González, baixista de Berri Txarrak e Cobra.

Zea Mays vive un momento doce. Desde que gravaron o disco Morphina en 2007, recorreron á autoproducción en todos os seus traballos e maduraron ben as correas da banda. Aínda por riba, crearon a súa propia empresa, Zea Mays Rock S.L., tan importante como crear un disco, xa que o traballo de distribución e promoción tamén o levan a cabo. Por iso, o disco non se venderá por agora nas tendas, senón en www.zea-mays.com.

“Na nosa web pódese comprar o disco en formato dixital e tamén en formato físico. Pero cando se compra o disco físico tamén se envía a dixital ao comprador”, explica Aiora Renteria. Na Feira de Durango terán caseta e alí poranse á venda os discos, tanto este último como os anteriores. Até o 9 de decembro non chegará aos puntos de venda, nin ás tendas, nin ás plataformas dixitais.

Os concertos de presentación ofreceranse polo momento nas catro capitais de Hego Euskal Herria: 14 de decembro no Totem (Villava); 19 de decembro en Gazteszena (Donostia); 26 de decembro no Kafe Antzokia de Bilbao e 5 de xaneiro na sala Jimmy Jazz de Vitoria-Gasteiz.