O Gato alado é un dos poucos cómics publicados en eúscaro. Nese sentido estarás contento.
Si, por desgraza, en eúscaro publícanse moi poucos cómics. Con todo, Sauré é unha editorial que publica só cómics e edítaos habitualmente en varios idiomas. O gato alado foi un traballo de encarga, un encargo que estaba a escribir un libro de narración. Ademais, tiña unhas condicións concretas, ademais do número de páxinas, porque necesitaba historias: un gato, obras clásicas de arte e un museo onde entraría o gato. Traxe eses ingredientes ao meu campo, convertinos en min ao escribir o guion, para escribir coma se non fose un encargo, libre… Daquela, todo o que fixeron os debuxos de Joseba, e para min foi moi satisfactorio ver o guion debuxado, xa que a través dese mundo creado por el, conseguiu ambientalo de maneira axeitada. No cómic, o visual é imprescindible, si esa parte fallase, aínda que fose publicada, sentiume un fracaso.

Unha libraría de París, un gato traído de Zuberoa... Cales son os principais fíos narrativos do cómic? Nunha
libraría de París hai un gato con ás, pero son ás que non teñen máis que extensións de pel, sen esqueletos que lle permitan voar. Pero para un cliente de libraría é un verdadeiro gato alado que pode voar. No cómic nárrase a obsesión deste cliente traballador do Louvre polo gato, un gato que pode voar. O obreiro do Louvre, ao principio antagonista, pronto se converte en protagonista, case co gato convertido nunha escusa, para contar a historia dun home que busca unha obsesión ou un soño.

En que xénero ou como clasificarías ao Gato alado?
Aínda que quero evitar as clasificacións, xa antes de escribilas, as características (gato, obras de arte e un museo) que establecera previamente para o argumento sinalábanme directamente e sen dúbida o territorio do misterio. É un campo que a razón non pode entender, pero que a sensibilidade pode percibir. E isto dáse en dous planos: por unha banda, porque esas características son as que mencionamos, e por outro, no caso do gato, que ten ás. Doutra banda, o traballador do Louvre personifica precisamente a un home que “entende” máis aló da razón, ou a esa parte do ser humano, que percibe que hai outra cousa, que compra os libros de Edgar Allan Poe. Vemos a Annabel Le lendo poemas...

A editorial Sauré publicouna na rede, en eúscaro e castelán. Salvará Internet o cómic?
Foi unha sorpresa que o cómic só publicouse en formato dixital. A versión en papel será publicada máis adiante. Mágoa, porque a maioría dos creadores de cómics somos coleccionistas e cremos imprescindible ter nas nosas mans un exemplar de papel... Unha historia ilustrada, unha novela gráfica, o encanto do cómic en xeral, é outra cousa na pantalla. É complementaria, non substitúe á de papel, creo. E aínda que tamén son un usuario constante da rede, non creo que a rede vaia salvar nada; polo menos neste país, o autor non nos vai a salvar hoxe. No caso do cómic, e no caso da edición xeral do libro, tampouco. Nos últimos anos, a venda dos formatos dixitais ha experimentado un lixeiro aumento, ao contrario do que se esperaba. Creo que o mundo de papel seguirá á beira do mundo dixital, os dous están presentes. Quizá. Quen sabe?

Noutros países, como Francia, o cómic ten un mercado máis amplo. Non estudou a posibilidade de traducirse ao francés desde a súa localización en París?
Isto, na nosa opinión, é unha opción absolutamente axeitada e razoable. Encantaríanos ver a versión francesa do Gato alado competindo pola amplitude do mercado francés. Sería como deixarse nadar no mar, propio dun peixe determinado... Pero, de momento, o editor quere que o peixe entre no noso pozo. E como o peixe está nas súas mans, sexa.

Non sei si dicir metaliterario é dicir demasiado, pero Edgar Allan Poe ten peso no guión. Fíxolle un recoñecemento con este traballo? Non
era esa a intención consciente do principio, pero, en liña co que dixen antes, impulsado por elementos preestablecidos, vinme case involuntariamente no interior da historia e mencionei un fragmento da poesía de Poe, Annabel Le. Por tanto, si, confesar a Poe, e tamén á lúa, e aos soños, no sentido da cita. Á fin e ao cabo, sería un recoñecemento a todo o irracional; unha realidade totalmente obxectiva e racional na que non hai ningunha subjetividad animal, paréceme a do mundo coxo...

Creaches o cómic xunto co DEBUXANTE Joseba Larratxe Josebisky. Como foi o intercambio? Antes de facer o gato alado, coñecémonos para traballar xuntos noutro proxecto, que aínda non terminou, por unhas casualidades fantásticas, e desde o principio tivemos a conexión para a creatividade. O Gato Alado ía ser elaborado por un debuxante madrileño, pero posteriormente foi entregado polo editor a Joseba. Por sorte. No proceso de escritura do guion, por tanto, non houbo relación, escribino sen saber quen o ía a debuxar. O guión era, por suposto, moi preciso, xa que estaba escrito dunha xanela a outra, dunha páxina a outra. Joseba, ao debuxar, adaptou as ideas que quería adaptar e ambientou a historia, o cómic fíxose realidade! Simplemente estou agradecido polo traballo que fixo.