A cooperativa engloba a cinco pobos da zona, divididos en tres grupos de reunións: Azkoitia-Zestoa, Zarautz e Lasarte-Villabona. Cada grupo ten que reunirse unha vez ao mes para discutir propostas ou problemas e pagar a cota mensual. Ademais, celébrase unha asemblea mensual da cooperativa cos representantes de cada grupo.

Entre outras cousas, a recollida de verduras é a que diferenza a Uztaro do resto de grupos de consumo, xa que son os propios socios os que toman a comida directamente da terra. Cada semana, un do tres grupos encárgase de ir a Beizama e recoller as verduras. “Ao principio, creamos o proxecto e encargámonos de recoller as verduras e repartir as cestas, pero era un traballo demasiado grande”, explica Itziar Arconada, fundadora da cooperativa. “Pedimos entón unha maior implicación dos membros da cooperativa, e co tempo, e tamén grazas ás visitas ás hortas, o compromiso dos que até entón tiñan o rol de consumidores aumentou”.

Os de Uztaro conseguiron romper a relación vertical entre baserritarras e consumidores e establecer unha relación horizontal baseada na cooperación. Quizá por iso, non teñen intención de que o seu proxecto se estenda de tamaño. “Desde o principio puxemos a fronteira en 50 cestas e xa chegamos a lume de biqueira”, explica Ainara Sarasketa, membro da cooperativa. “Basearnos na autogestión leva a funcionar na precariedade, e estamos limitados a 50 cestas, tanto polo terreo como pola cantidade de traballo”. “O noso obxectivo, no canto de ampliar a nosa cooperativa, sería crear unha rede de cooperativas pequenas”, engadiu Arconada.

O modelo económico de Uztaro non xera excedentes. Os socios pagan unha cota fixa cada mes, haxa ou non moita colleita, polo que o tamaño das cestas é sempre diferente. “Cando estivemos cheos de verduras, intercambiámosnolas/intercambiámonolas con grupos que teñen os alimentos que nos faltan”, explica Arconada.

No camiño cara á autogestión integral, en Uztaro creáronse comisións coa comisión de sementes para eliminar a dependencia de axentes externos no proceso de plantación, mentres que coa comisión de diñeiro extra organízanse festivais co fin de obter financiamento. Tamén teñen unha comisión de froiteiras.

Cara á agroecología

“A compra de cestas de verduras converteuse nunha moda –sinala Arconada-. As empresas multinacionais han recibido esta mensaxe e comezaron a vender cestas de comida ecolóxica. O ecoloxismo significa que os alimentos se produciron sen químicos, pero co noso proxecto queremos impulsar a agroecología: ademais de non ter químicos, queremos animar á xente a consumir comida de tempada e local, e si é posible, a través de estruturas autogestionadas que están fóra do capitalismo”.