Fagor Electrodomésticos do Grupo Mondragón pode interromper os pagos e chegar a quebra antes de catro meses se non resolve unha situación financeira moi grave. As entidades financeiras acredoras esixirán medidas sociolaborais drásticas para seguir financiando a Fagor. De forma inmediata, os traballadores quedarán no paro. A cooperativa fixo investimentos cuestionables para facer un oco entre os competidores de todo o mundo, pero a crise reduciu a construción e o consumo, o que xerou unha débeda enorme. Os esforzos para facer fronte a esta situación non foron suficientes. Os bancos non teñen corazón coas pequenas empresas e déixanas ao carón, pero agora atrevéronse cun símbolo empresarial e parece que teñen dúbidas para seguir financiando a Fagor.

Os axentes que están a traballar na reflotación da cooperativa deberían ter en conta o impacto que a suspensión de pagos ou a quebra vai ter nos traballadores e traballadoras –5.642 en 13 talleres implantados no mundo, dos cales 1.800 son vascos–, nos socios, en miles de persoas que realizaron achegas de capital, en moitas empresas provedoras e nos servizos da zona de Arrasate.

A Corporación Mondragón ten unha gran responsabilidade cos seus traballadores e socios, así como coa sociedade vasca. Debería clarificar canto antes a situación de Fagor, si existisen responsabilidades de xestión, tería que depuralas, e determinar o futuro de Fagor e de todo o grupo. Porque a situación de Eroski, por exemplo, non é moi tranquilizador, tamén fixo grandes investimentos e agora está moi endebedada. Tanto Fagor como Eroski, ademais de facerse cargo dos seus traballadores e socios, teñen que dar explicacións a outros miles de persoas, que achegaron centos de millóns de euros para o mantemento e desenvolvemento das empresas. Este investimento –achegas subordinadas– xa está moi mal, pero perderíase totalmente coa suspensión de pagos ou a quebra. Sacar a Fagor do fondo sería moito máis que salvar a unha empresa.