Os datos estadísticos –case sempre fríos e anónimos– a miúdo revelan realidades profundas que deberían axudarnos a reformular as nosas actitudes cara ás políticas. A semana pasada, coñecemos algúns datos sobre o paro en Hego Euskal Herria, ofrecidos por Lanbide da CAV e o Servizo Navarro de Emprego. Analizando estas podemos concluír que o paro, a precariedade, os baixos salarios, as baixas pensións e, por tanto, as desigualdades teñen rostro de muller. Aínda que os datos de Ipar Euskal Herria non están a alcáncea de todos, non parece que vaian separarse moito do resto. Demasiada cara de muller.

A cifra global de desemprego en setembro sitúase en 226.893 persoas, o que representa un 17,4% da poboación activa. En Álava (20,3%), Bizkaia (19,1%) e Gipuzkoa (16,2%) a taxa de paro das mulleres sitúase no 18,3%, tres puntos por encima da dos homes. En Navarra, o 52% do paro dáse en mulleres, segundo datos facilitados por Eustat. En canto aos soldos, as mulleres perciben un 30% menos de salario que os homes, segundo Interior. Esta diferenza é aínda maior nas pensións, que poden chegar até o 40%. Por último, nas contratacións tamén hai unha gran diferenza entre mulleres e homes. En setembro, as mulleres conseguiron máis contratos –33.426 contratos, fronte a 30.349 logrados polos homes–, pero máis da metade deles son parciais, de baixa calidade e a tempo parcial. O 57% dos contratos asinados durou menos de 29 días.

Neste contexto, necesitamos políticas que promovan unha discriminación positiva para as mulleres, si queremos conseguir a igualdade entre mulleres e homes. Necesitamos novas políticas económicas, laborais e sociais a favor da muller. E hai que levalos á práctica en todos os ámbitos. Só así conseguiremos ter unha cara: a da persoa.