Tamén quero despedirme de
ti, que
este ano estás en boca de todo o
mundo.
Naquel morno outono,
o ceo redondeouse
, estabamos
xuntos, ti cos
bicos vermellos, eu con
tres ou catro follas.
(Lonxe cinco espinos.)
O mesmo barranco
procedía de ambos.

Como podería a
guerra, si
non se traballase
e moito, construír?Ás veces
Basarri, ás veces

Iñaki, trataches con entusiasmo o
bertso e a
radio; a pluma sempre
bailaba amodo, porque
era fráxil.A
palabra é unha arma sinxela e a palabra
é unha trincheira.

Mira, cando ti morreses,
fixen o poema
tratando de acougar a pena da
campá.O
mellor é cantar isto, o que

este ano é para celebralo como cómpre
:
o que fuches ti, o
que es aínda
-palpada-,
e o que é o primeiro centenario de nós
dous.

Selección gañadora do Premio Basarri 2013.