É sabido que o espía estadounidense Edward Snowden, que actualmente reside no exilio ruso, deu a coñecer numerosos papeis sobre as actividades das axencias de seguridade estadounidenses e británicas, entre eles os relativos á espionaxe informática. O camiño para romper a privacidade das comunicacións foi traballar en colaboración con empresas multinacionais como Microsoft e Google.

Para roubar a información que se comparte no mundo, técnicos de espionaxe oficial traballaron en sistemas de encriptación de información e, en concreto, en xeradores de código. Como? Un exemplo é que os xeradores de código teñen que crear números aleatorios para que os usuarios poidan utilizalos como contrasinais; os técnicos de espionaxe limitan o número de números aleatorios a un intervalo curto, manipulando os xeradores de código.
Segundo os papeis de Snowden, cada ano utilízanse máis de 200 millóns de euros para producir “manipulacións” nos programas de seguridade e pechar os negocios coas empresas antes citadas.

Que facer respecto diso?

Parece que non podemos facer moito, pero para dar un consello xeral, o uso cada vez maior de sistemas de software libre pode ser unha boa opción para a autodefensa. Desta forma, vanse a pór dificultades ás organizacións de espionaxe, xa que manipular os programas que están ao alcance de moitos informáticos pode resultar máis difícil.

Coa escusa das escusas, as empresas que participan na rede de espionaxe xustificaron a súa actividade en nome da legalidade, é dicir, se unha entidade estatal realiza unha solicitude concreta en nome da seguridade, como negar a prestación deste servizo?

Vai ser moi difícil que as empresas saiban si o que din é legal, pero eticamente esas actividades non teñen ningún punto de apoio. Velaquí, a través destas liñas, nosa máis firme queixa desde nosa pequeñez.