Jean-Baptiste Malet (1987) preparouse para unha das convocatorias de emprego da multinacional Amazon nos intervalos que deixou o seu traballo no semanario cristián crítico Golias. Máis concretamente, para presentarse ás probas da compañía Adecco, líder en traballos precarios. A campaña de pre-Nadal de Amazon en Francia contrata a 1.200 traballadores para o almacén da cidade de Montelimar. Programe as súas vacacións para o traballo de investigación, prepare para ofrecer o perfil que buscan os seus donos, esconda nas entrevistas e dentro. “En Amazonie. Infiltrei dans le ‘meilleur deas mondes’ conta o que atopou.

Malet, recogedor, traballará en Picker, un dos poucos que, recollendo cada disco, libro e DVD dun bin ou recipiente que hai entre miles de producións culturais, teñen que levar aos packers a embalar.

“Zona B, Liña 133, Altura B, Zona 405. Cheguei á liña 133, voume á zona 405, atopei a caixa que contén. É unha faba, un pequeno elefante (…) Como un carriño ou unha mercadoría, eu tamén son un obxecto Amazon, o código de barras do cartón que levo marca a miña condición física”.

Benvido ao templo da nova economía. Coñecerás o triplo mantra do mastodonte que revolucionou a venda de libros e produtos de lecer cultural: “Work hard, have fun, make history”, é dicir, traballa duro, divírteche, protagoniza a historia. É unha mágoa que os traballos de oito horas non teñan moito de divertido.

Malet incorporarase ao equipo de noite, cinco noites á semana, seis a medida que se achegue o Nadal. En oito horas, percorrerá uns 20 quilómetros a pé, dun lado a outro, nun gran almacén que ten cinco campos de fútbol. Á parte do que as pernas lle avisan cos seus propios graznidos, como pode Malet saber cantos quilómetros percorreu cada noite? Segundo o sistema informático, o rendemento do traballador vese mermado.

O encargado tamén sabe ao instante onde busca cada picker, que produto afíalle cada packer. O ritmo de produción, o número de quilómetros por minuto, o tempo de inactividade. Non te deteñas a charlar co teu compañeiro, a máquina que levas no carriño denunciarache.

Porque se trata de mellorar o rendemento día a día, a tarefa que ten o traballador hoxe é mellorar o resultado de onte. Non importa si es mozo deportista de 26 anos ou recentemente divorciado da familia de 50 anos: Work hard, have fun, make history”. Xestión de grandes almacéns de loxística, a industria postmoderna na súa máis crúa, no fígado da linguaxe do rape en inglés.
9,275 euros brutos/hora, o salario mínimo francés xusto. Dous descansos de vinte minutos en oito horas, un a cargo da empresa e outro a cargo do traballador. Pasar o control en cada parada para asegurarse de que non roubaches nada.

Cunha man, o meu amo quere vivir ao traballador, impregnado de cultura corporativa, nun ambiente de Amazon. Co outro, imponlle unha absoluta dependencia, facéndolle asinar estritas normas de confidencialidade: prohibición de pronunciar en público os nomes das persoas que traballan na empresa, prohibición de falar sen o permiso da principais prensa...

Libraría? Loxística industrial

Jean-Baptiste Malet non se encadeou ás anécdotas, nunha entrevista en prensa, radio e televisión francesa, o novo xornalista mostrouse capaz de ganduxar ben os coñecementos que aprendeu sobre o novo capitalismo desde hai un mes en Amazon. Pódense ver en Internet.

Nunha entrevista no programa de noticias, o locutor insinuou a Malet que todos somos cómplices da situación, “ti tamén levas o logo dunha marca coñecida”, do crocodilo Lacoste na casa paterna. “Nunca pensei que era un cabaleiro branco que ía afundir este corrupto sistema capitalista”, contestará humildemente. Porque, non é suficiente con facer correctamente o esforzo de sacar á luz a realidade oculta?

Novo pero non nobato, Malet publicou antes “Derrière lles lignes du Front”, que fixo desaparecer os trapos do ultradereitista Front National. Europe marchouse nas listas de Ecologie nalgunha das eleccións do domingo. Coñece tamén desde mozo o que é o traballo precario. No libro, a análise vai moito máis alá de fatígalas físicas do obreiro.

“Jeff Bezos –di Malet a Gabriel Blaiseri de Sud-Ouest–, ademais de desprezar o libro, ten unha relación ideolóxica co mundo. Considérase ultraliberal, opóndose ao Estado en todas as súas formas (sen renunciar ás subvencións ao mesmo tempo...) pero na súa empresa organizou un novo colectivismo. Os seus lugares de traballo están custodiados como bases militares e os traballadores necesítano nun ambiente que asasina ás liberdades (rexistros, prohibicións de falar, normas absurdas de confidencialidade). Coma se un humilde traballador de man puidese soprar segredos industriais!”.

Vai máis aló da crítica. Amazon aproveita a súa forza para pagar un salario incriblemente modesto, atopa empregados dispostos a traballar na escravitude nas zonas de maior taxa de desemprego. Pode vender libros e outros por unha tempada perdendo diñeiro para afundir a competencia que ten ao seu lado, fundamentalmente librarías, pequenas clásicas ou grandes como a FNAC ou a Virgin. Logo declarará os beneficios onde queira, vendidos en Francia por exemplo en Luxemburgo (en 2011, cunha facturación real de 889 millóns de euros, pagou 3,9 millóns en impostos! ), O Estado esgotou un pouco máis as súas fontes de ingresos.

No seu discurso de xuño, convidado pola Asociación de Libreiros do Departamento de paso de Calais, Malet dixo que Amazon non é un vendedor de libros ou produtos culturais, senón unha corporación de loxística, organizada como calquera outra industria globalizada. Máis parecido a manufactúralas chinesas que ás empresas culturais europeas.

En 2012, Amazon rexistrou unhas vendas de 61.000 millóns de dólares con 97.000 empregados en Amazon. A Bezos calculoulle Bloomberg a propiedade persoal de 28.000 millóns de dólares. Este home, que se pegaba á libertaria, fíxose co The Washington Post en 2013, despois de comprar 250 millóns de dólares á familia Graham.

Declarou ao xornal que o comprou: “Utilizamos tres ideas na loita en Amazon e derrotamos con elas: por diante de todos, cliente, creatividade e paciencia”. Paciencia...O que os empregados de The Washington Post teñen que perder pronto.