Como chegou á macrobiótica?

Aos 25 anos tiven un gran punto de inflexión na miña vida. Era un profesor funcionario. Tiña un posto fixo e gustábame moito o traballo que facía cos nenos, pero en tres anos tiven tres crises profundas: remaba e sufrín unha lesión importante, ademais dunha crise sentimental e existencial. Estaba moi mal e a miña irmá recomendoume que fixese un curso de macrobiótica. Despois diso, vin que estaba moi a gusto e decidín aprender máis. Empecei a ler e a profundar pola miña conta e logo fun a Madrid, Lisboa, Bretaña, Barcelona, Amsterdam… Fun estudar a moitos sitios. Así fun facendo varias carreiras nestes anos: Medicamento oriental, macrobiótica e nutrición. Todo iso é o que son agora. Sentín que era o meu camiño e quería axudar á xente. No camiño sucederon moitas cousas. Perdín ao meu pai, por exemplo. Iso para min foi outro gran punto de inflexión. Doutra banda, hai dez meses fun pai e, en verdade, estou moi contento e orgulloso da miña traxectoria na vida. Agora estou ben, pero estar ben non significa que todo estea perfecto e que non teñas nada que cambiar. Hai que aceptar o que hai, pero tente cambiar o que non lle gusta.

Que é a macrobiótica?

É unha ferramenta para interpretar a vida. A min axúdame a entender o que sucede ao meu ao redor e a dar paso aos meus desexos e soños. É como aprender outro idioma. A macrobiótica non é unha filosofía, non é algo intelectual, é algo experiencial. E non é un estilo de vida. A súa esencia pódese resumir en cinco puntos: 1) En macrobiótica non hai clases nin correntes. A macrobiótica ten uns fundamentos teórico-prácticos que cada un debe aplicar e adaptar á súa realidade. 2) A macrobiótica é un instrumento de liberdade e desenvolvemento persoal. 3) A alimentación macrobiótica é só unha parte da macrobiótica. 4) A macrobiótica non fai a ninguén libre nin preso, a xente fai a macrobiótica libre ou presa. 5) A macrobiótica é un instrumento de unión e non de separación.

Moito máis que unha forma para comer.

Así é. Non é obrigatorio seguir unha dieta macrobiótica para ser macrobiótica. A alimentación é un medio para comprendelo e conseguilo, pero non é o único nin é absoluto. Eu recomendo á xente que faga o cambio da liberdade, non por obrigación. Hai que facer as cousas de maneira consciente.

Con todo, na macrobiótica dáse moita importancia á alimentación.

A alimentación sa é moi importante para facer isto, porque cando estás ben tes máis enerxía para conseguir os teus soños. E tamén é importante consumir alimentos ecolóxicos e consumir de forma ecolóxica. Que significa isto? Comprar alimentos de tempada, locais, en pequenos comercios, non consumir o fast food. A túa maneira de alimentarche, a túa opción persoal, pode condicionar a economía e as relacións que se crean na túa contorna máis próxima. Si queremos cambiar o sistema, o mundo, todo… teremos que facelo fóra de dentro.

Que é o máis importante que aprendiches?

Que é un cambio constante no universo. Hai tres leis universais en macrobiótica, filosofía, mundo das ideas ou bioloxía: todos os seres vivos cambian, todos os seres vivos adáptanse aos cambios e, o terceiro, quen non se adapta aos cambios morre ou desaparece. O cambio é a única constante. O primeiro principio da macrobiótica é a fe no universo. A vida ten un ritmo, natural, que nós nunca romperemos. O que podemos facer é interpretalo, lelo e vivilo, como facían os medicamentos chinesas tradicionais, os aiur-vedas, os alquimistas, os gregos ou os nosos antepasados. Para min foi moi importante comprendelo. Nós non podemos cambiar as cousas que nos pasan. O único que podemos cambiar é a forma de vivilo todo. Vivir con máis ou menos tensión. O mesmo que estamos a vivir no presente: si gústanos, vivir ao cento por cento, sabendo que iso tamén cambiará, e si é o contrario, vivir humildemente, crendo que iso tamén cambiará. Algunhas persoas quedan completamente bloqueadas cando lles sucede algo doloroso. Como un encerrado. O seu corpo avanza, pero o seu espírito queda aí atrás e iso trae problemas. Isto véxoo moito nas consultas.

E moitas veces ocultamos a dor porque mostralo non é bonito.

Todos estes estereotipos e valores véñennos de casa, da sociedade e da escola. Nalgunhas escolas din que traballarán a intelixencia emocional e si, moitas fichas, metodoloxía e non se que, pero logo non o fan ben, porque é máis importante terminar o libro de matemáticas ou facer o traballo para casa. A escola non ten toda a culpa, con todo. Deberiamos estar dispostos a cambiar as cousas e moitas veces non o facemos. Os cambios custan e sempre traen tensións, máis ou menos, pero sempre algo. Sempre soñei con outro modelo de sociedade e a través da macrobiótica coñecín a oportunidade de facelo. Encántame o deporte, a natureza, as persoas, as culturas, coñecer novas ideas… Tamén a familia e falar coas persoas, pero sobre cousas profundas. Dentro, temas que teñen que ver coas sensacións, non só cuestións intelectuais. Gústanme moitas cousas, quizá demasiadas. Tamén me interesa coñecer a historia. Nas persoas existe un inconsciente individual e inconsciente colectivo que ten o seu reflexo na nosa vida. Os vascos temos moito diso. Somos un pobo pequeno e moitas veces fomos bos e outras veces non tanto. As nosas raíces están feitas polos nosos antepasados. Nós vimos desa esencia, todo iso é importante e moitas veces non o coñecemos. Eu lembro, por exemplo, que cando eramos mozos os que tiñamos ideoloxía da esquerda abertzale sempre pensabamos que os vascos somos os mellores, os fortes… Hai moitos estereotipos. Os vascos somos como os demais, diferentes, e cada un ten os seus altibaixos ao longo da súa vida. Eu desenvolvín a miña macrobiótica e iso é o que transmito á xente. Iso é o que teño agora e non me importa demasiado o que pase no futuro.

De onde vén a macrobiótica?

Todo vén de Exipto. As artes kémicas eran a guerra, a astrología, as matemáticas, o medicamento, etc. Chineses, gregos e todos beberon de alí. A alquimia, por exemplo, vén de aí. Existen dúas paradigmas ou formas de entender a realidade na vida: a holística e a occidental. Na primeira vostede é o responsable da súa vida e o interior ten unha gran importancia. No segundo prímase o exterior. É unha paradigma imperialista. En función diso podes sufrir para conseguir cousas, pero no resto non tes por que sufrir. Temos eses dous camiños xerais ao noso alcance e cada un decide por onde ir. Desgraciadamente o sistema, a educación, a escola e todo está guiado pola paradigma imperialista na nosa sociedade. Sempre tendemos a apropiarnos das cousas e moitas veces recorremos aos estímulos externos para non ver o interno, non aceptalo, non traballalo. Comemos para escapar do que nos doe, acendemos a televisión, ímonos a gastar diñeiro ou consumimos alcol e drogas. Por iso nesta escola [Escola Macrobiótica Vasca] queremos demostrar que hai outra paradigma.

Que imos atopar nesta escola?

Somos un espazo para o desenvolvemento persoal e os estudos de macrobiótica. Impartimos cursos de cociña, tai chi, chi kung, herbas medicinais, pero queremos que sexa un espazo dinámico e aberto. Aberto a todas as persoas con outra filosofía de consumo e de vida. Ao longo do ano impartimos cursos de formación en macrobiótica e agora, do 15 ao 28 de xullo, realizaremos por primeira vez en Euskal Herria un curso intensivo de Macrobiótica e Medicamento Oriental de primeiro nivel.

E no Café Baratza?

Pódense degustar produtos respectuosos coa natureza e a saúde. Ampla oferta de comida con pratos combinados, pintxos, sobremesas e bebidas, tanto para comer como para levalos a casa, sempre co noso signo, sen azucre, sen lácteos e sen carne.

Que busca a xente na escola?

Vén xente de todo tipo: xente con enfermidades graves, que quere adelgazar, que quere un cambio na súa vida... É indiferente. Trátase de axudar á persoa a buscar o que é, o que quere, o que quere, a apartarse das cousas ou lugares que lle danan, e a nosa tarefa é axudala a aceptalo. Guiar ás persoas neste proceso de cambio co nivel de tensión máis baixa posible, como asesores macrobióticos. Nos procesos de cambio ou curación sempre hai altibaixos e necesítase un traballo de guía. Nese camiño a alimentación sa, as herbas medicinais… veñen xenial. Iso facilita o camiño, acelera o proceso e a nivel enerxético tamén é moi recomendable, pero non está prohibido nada. A única fronteira que hai en macrobiótica é a que pos ti.

Os vascos achegámonos máis facilmente?

Hai de todo. Eu tento disuadir esas crenzas de que os vascos somos mellores. O que temos os vascos é a tendencia ideolóxica que temos no noso inconsciente colectivo. Temos facilidade para interiorizar e levar a cabo as nosas ideas. Somos bos obedecendo. Non somos tan independentes. Este movemento da macrobiótica está moi relacionado coa natureza e os vascos si, como pobo seguimos mantendo esa relación coa natureza e quizá por iso teñen máis fácil achegarse. Coñecer e utilizar herbas medicinais, por exemplo, é un bo camiño para volver contactar coas raíces. Aí hai moita información. Son os nosos auténticos costumes. Unha cousa é a tradición vasca e outra moi distinta a cultura vasca. Hoxe en día, por exemplo, as sidrerías son algo cultural, pero non tradicional.