A última novela de Juan Kruz Igerabide reúnese nun centenar de páxinas que se len pronto. Moto. O que se conta é unha historia sinxela, sen grandes misterios e fácil de entender. Nunha palabra, entretida.

Unha vez cumpridos o quince anos, Igor compra unha moto coa herdanza que deixou o seu avó. Igor é un mozo moi especial que non pode pronunciar máis de tres palabras seguidas sen ronquera. Era audaz, reservado, tímido, medio covarde. Vive co seu pai e a súa irmá porque a súa nai se marchou con outro home e a situación económica da súa casa é bastante grave. Fóra dese ambiente persoal, Igor percorre o pobo co seu amigo Tripazorro, subindo e baixando coa súa moto, ata que Irene entra no centro da rúa. Entón comezarán os acontecementos inconcibibles e encadeados que engaden un pouco de sal á historia.A

novela está baseada nos temas e problemas “habituais” da adolescencia. O sexo e as drogas están presentes constantemente en boca dos mozos, pero, dunha maneira máis sutil, a través dos diálogos que manteñen os personaxes, van aflorando outros motivos que preocupan á mocidade: a necesidade de formar parte dun grupo, os impulsos non previstos, a rebeldía cara ao mundo e, en moitos casos, os problemas políticos.Aínda que non

atopei nada interesante desde o punto de vista temático, hai un elemento que atraeu a miña atención sobre todo. Moto. Por que elixir un título? Cal é a súa importancia?A

novela é unha constante que se manifesta desde o principio até o final. Eu diría que se utiliza como elemento narrativo. Todo o que está sobre Igor, os seus recordos da infancia insérense no flashback: a morte do avó, a enfermidade da nai, a relación catastrófica coa irmá, algunhas anécdotas do instituto, etc. Aos poucos imos recollendo pezas das vidas dos personaxes, comprendéndoas, e veremos como tentan avanzar co peso dese pasado. Entendín

a moto como símbolo dese avance na vida. A forma de avanzar na adolescencia, con ruído, rapidez e, no caso de Igorre, ausencia de perdas: “Mentres Igor lembraba todo isto, volveu sentir nos seus dedos o clic case imperceptible dos freos. Tiñan que revisar ben o sistema de freos”. O

son do sistema de freos é un sinal de perigo. A repetición da escena percíbese in crescendo ao longo da novela, xa que coincide coa intensidade da trama. Está en mans de Igorre, pulse ou non o acelerador: “Esta vez non prestou atención ao gran clic que

fixo o galga”. Golpearía ou sabería parar a tempo?