Traducido automaticamente do vasco, a tradución pode conter erros. Máis información aquí. Elhuyarren itzultzaile automatikoaren logoa

Arditurri, as pegadas que deberían ter baixa a auga

  • Na época romana había xente traballando duro para roubar o mineral á mina de Arditurri. Hoxe, os restos dunha explotación de dous milenios cativan ao visitante. Non se pode ver todo, pero o que se pode ver basta para facer unha viaxe incrible. A tecnoloxía moderna tamén axuda a dicir todo: os efectos especiais aumentan a propia emoción da mina.

É asombroso. Así pensa o visitante ao visitar as minas de Arditurri, no corazón do macizo de Aiako Harria. Os vestixios máis antigos da mina son da época romana. Os romanos acendían un lume xunto á parede para abrir as minas, que son redondas, de pequeno tamaño, e facilmente separables das cedidas por posteriores explotacións. Con todo, os indicios da zona pon de manifesto que a explotación das minas iniciouse con anterioridade. O visitante ten a oportunidade de viaxar no tempo e ver o lugar de traballo dos habitantes daquela época; percorrer eses camiños a través da imaxinación.

O enxeñeiro Juan Guillermo Thalacker descubriu unha mina dun quince quilómetros en 1803. Hoxe en día quedan tres quilómetros e medio. Thalacker, tras visitar Arditurri, dixo que “aínda que 400 homes levasen 200 anos traballando” non sería suficiente para perforar todos estes pozos mineiros. Fai referencia á grandeza da mina. De feito, a de Arditurri é unha das poucas minas que se explotaron de forma case ininterrompida na Península Ibérica durante máis de 2.000 anos. E iso é o que máis destacan os visitantes, “a xente non espera atopar algo así preto de casa. Moitos cidadáns non o coñecen e quedan sorprendidos pola grandeza da mina”, sinalou Miren Oliva, guía das visitas. A mina ten oito pisos, ten 100 metros de profundidade e na actualidade atópanse mergullados cinco pisos e tres en terra. “Nós só visitamos ao segundo e ao terceiro, e a xente queda asombrada ao dar conta do que hai debaixo. É incrible que aquí alguén se imaxine traballando, parécelles moi duro”, di o guía. A partir do século XIX, cando comezaron a utilizar a dinamita, traballaron sobre as galerías de época romana, o que supuxo a desaparición de moitos quilómetros.

Os sentidos e as emocións a flor de pel

A intelixencia, os sentidos e as emocións interveñen nesta viaxe de regreso no tempo, onde a luz e o son crean un ambiente especial no interior da mina. Antes de emprender a viaxe e entrar na gran mina, o visitante escoita nunha sala a voz dun narrador: O enxeñeiro alemán Juan Guillermo Thalacker dá a coñecer a historia e a xeoloxía da mina. Esta voz crea un ambiente especial coa axuda dos efectos especiais de iluminación e son.

Tras esta presentación, o visitante ve a maqueta da mina e a continuación comeza a visita guiada pola galería. Hai dúas opcións, realizar unha visita básica e ver a mina a fondo. O primeiro pódeo facer calquera, o segundo non. Só poden acceder os maiores de 5 anos, e non todos, xa que o espazo non está acondicionado para andar con cadeira de rodas. Visita básica si, porque o camiño é máis ancho e horizontal.

Na visita base realízase un percorrido de 200 metros desde o segundo piso da mina. A iluminación permite ver as peculiaridades da mina á vez que a condutor conta varias historias da época. Entre outras cousas, a Idade Media foi unha época de gran actividade en torno ao ferro, e creáronse moitas ferrerías nas canles e ríos da comarca. Na época romana, en cambio, explotouse a máis galena de prata para a obtención de prata, xoias, embellecedores e moedas. Tamén explotaban chumbo e ferro.

Visita íntima á mina

A visita completa, ademais deste camiño, ofrece a posibilidade de ver o terceiro piso. 400 metros de aventura. Ao baixar todo é diferente, non hai luz e danse lanternas aos visitantes, a viaxe é máis íntimo. Nesta visita ven máis pistas, como o antigo ascensor e as galerías romanas.

“O terceiro piso da mina está por baixo do nivel freático da regata de Arditurri; debería estar mergullado”, cóntanos Oliva. Ese peso é a vea que antes estaba chea de minerais. Non está mergullado porque unha obra hidráulica da época romana segue funcionando, o que se denomina Cuniculus. “XIX. A partir do século XIX empezouse a utilizar a dinamita. Abríanse buracos máis grandes e deixaban de cando en vez columnas para non caer o teito”.

As novas tecnoloxías reproducen sons e ambientes de máis de 2.000 anos de duración, nos que se intercalan o estrondo das rocas ao caer e o silencio absoluto, reflectidos no son sobre as augas dos lagos, o que provocará sensacións especiais para o visitante.


Interésache pola canle: Erromanizazioa Euskal Herrian
2024-07-24 | ARGIA
Atopáronse máis restos romanos con imaxes aéreas, esta vez en Arkaia
Na zona termal dos romanos de Arkaia localizouse unha gran infraestrutura hidráulica vinculada ao río Santo Tomás, e un edificio subterráneo de 3.000 metros cadrados, con restos que poderían pertencer a unha granxa daquela época.

Achan restos dun circo romano para 5.000 persoas en Iruña-Veleia
Xunto ao xacemento arqueolóxico alavés escóndese unha estrutura de 280 metros de lonxitude e 72 metros de anchura baixo os campos de cultivo. A empresa Arkikus realizou o achado utilizando técnicas especiais de cartografía con drones, que foron realizadas por Estaleiros. No... [+]

Exposición en Ablitas dun dos mosaicos romanos máis importantes atopados en Euskal Herria
O gran mosaico romano descuberto en 2017 no xacemento dO Villar foi restaurado e exposto na casa de cultura de Ablitas. A vila ou granxa do século IV ocupa unha superficie de 40.000 metros cadrados e crese que está na súa totalidade, aínda que só se escavou un pequeno... [+]

Vascones, recompensados ou castigados polos romanos?
As escavacións de Irulegi, ademais dunha lámina de bronce con inscricións en eúscaro da Antigüedad que deu a volta ao mundo, revelaron xa outros moitos vestixios valiosos que nos poden axudar a encher un baleiro da historia de Euskal Herria que a miúdo enchemos con mitos.

Cidade romana sen nome
En 2018 o Concello de Artieda (Zaragoza) solicitou axuda ao Departamento de Arqueoloxía da Universidade de Zaragoza para investigar os restos do xacemento dO Forau da Tuta.

Na Antigüedad os Pireneos non eran unha fronteira
Collado de Ibañeta fai uns 2.000 anos. Os romanos construíron a calzada para pasar os Pireneos por este punto. En 2008 a Sociedade de Ciencias Aranzadi comezou a buscar a calzada á que se refiren as fontes antigas.

Foruko erromatar herrixka

Hil honetan hasi eta abuztuaren 28a bitartean, Foruko (Bizkaia) erromatar herrixkaren arrastoetara hurbiltzen denak bisita gidatu berezia egin ahal izango du, aurrez aurrekoa eta birtuala, aldi berean.


PORTZELANAZKO IRUN
Izebaren etxeko salako apaletan distiratsu eta hauskor begiratzen gaituzten iruditxo gorrotagarri koadrilaren atzean, zabal, aberats eta, batez ere, erabilgarri ageri da portzelanaren eta, oro har, zeramikaren mundua. Noski, Ming dinastiako jarroi autentikoa ez dugu kantinplora... [+]

Erromatarrak Tiberretik Bidasoara
«Baina nork dio erromatarrik ez zela egon hemen? Caro Barojak esan zuen: saltus eta ager. Baina hori erromatar idatzietan ez da ageri eta aztarna arkeologikoek justu kontrakoa diote!», ahotsa punttu bat igo eta baieztatzen du, seguru, eskuan pintzela eta aitzur txikia balitu... [+]

ERROMAREN PAUSOA GURE ZILARREZKO KOSTALDEAN
Ager eta Saltus. Bi hitz horiek datozkio askori gogora eskola garaian erromatarren inguruan irakasleak esandakoetatik. Euskal Herria horrela banatzen omen zutelako: lautada eta mendialdea; isuri mediterraneo aberatsa, batetik, eta interesik gabeko isuri atlantiarra, bestetik... [+]

Arrastrado pola auga do Ebro
Decadencia da ponte de Mantible
A noite do 24 ao 25 de xaneiro caeu un dos dous arcos da ponte do Mantible de Lanciego que aínda se mantiñan en pé. É un dos monumentos máis importantes da Rioxa Alavesa. Josu Narbarte explica neste artigo a súa orixe e que varias asociacións anunciaran esta perda como... [+]

Mattin Ayestaran
“Irulegiko hiri baskoiaren aurkikuntza oso garrantzitsua da”

Burdin Aroko baskoien hiri baten aztarnak aurkitu ditu Aranzadik Irulegi mendiko magalean eta honek Erromatarren aurreko baskoiak duela 2.700 urte nola bizi ziren hobeto ezagutzeko aukera emanen du.


Irulegi
Un pobo fortificado de vascones nas saias dos Pireneos
Tras dúas semanas de traballo, déronse por concluídas as escavacións de 2020 no xacemento arqueolóxico de Irulegi. O 9 de xullo os primeiros resultados foron presentados en rolda de prensa por representantes da Sociedade de Ciencias Aranzadi, o Concello de Aranguren e o... [+]

2020-03-03 | Aritz Galarraga
HUMANITATEAREN UNE GORENAK
Erromatar

Beste deskubrimendu bat: erromatarrak. Tira, deskubrimendu, aspalditik ezagutzen ditut erromatarrak, Kaligula, Pontzio Pilatos, Coronavirus bera, Asterix Italian komikiko auriga; baina orain berriz aurkitu ditut, izan dut irudipen, argialdi, epifania moduko bat. Sarri xamar joan... [+]


Eguneraketa berriak daude