É asombroso. Así pensa o visitante ao visitar as minas de Arditurri, no corazón do macizo de Aiako Harria. Os vestixios máis antigos da mina son da época romana. Os romanos acendían un lume xunto á parede para abrir as minas, que son redondas, de pequeno tamaño, e facilmente separables das cedidas por posteriores explotacións. Con todo, os indicios da zona pon de manifesto que a explotación das minas iniciouse con anterioridade. O visitante ten a oportunidade de viaxar no tempo e ver o lugar de traballo dos habitantes daquela época; percorrer eses camiños a través da imaxinación.
O enxeñeiro Juan Guillermo Thalacker descubriu unha mina dun quince quilómetros en 1803. Hoxe en día quedan tres quilómetros e medio. Thalacker, tras visitar Arditurri, dixo que “aínda que 400 homes levasen 200 anos traballando” non sería suficiente para perforar todos estes pozos mineiros. Fai referencia á grandeza da mina. De feito, a de Arditurri é unha das poucas minas que se explotaron de forma case ininterrompida na Península Ibérica durante máis de 2.000 anos. E iso é o que máis destacan os visitantes, “a xente non espera atopar algo así preto de casa. Moitos cidadáns non o coñecen e quedan sorprendidos pola grandeza da mina”, sinalou Miren Oliva, guía das visitas. A mina ten oito pisos, ten 100 metros de profundidade e na actualidade atópanse mergullados cinco pisos e tres en terra. “Nós só visitamos ao segundo e ao terceiro, e a xente queda asombrada ao dar conta do que hai debaixo. É incrible que aquí alguén se imaxine traballando, parécelles moi duro”, di o guía. A partir do século XIX, cando comezaron a utilizar a dinamita, traballaron sobre as galerías de época romana, o que supuxo a desaparición de moitos quilómetros.
A intelixencia, os sentidos e as emocións interveñen nesta viaxe de regreso no tempo, onde a luz e o son crean un ambiente especial no interior da mina. Antes de emprender a viaxe e entrar na gran mina, o visitante escoita nunha sala a voz dun narrador: O enxeñeiro alemán Juan Guillermo Thalacker dá a coñecer a historia e a xeoloxía da mina. Esta voz crea un ambiente especial coa axuda dos efectos especiais de iluminación e son.
Tras esta presentación, o visitante ve a maqueta da mina e a continuación comeza a visita guiada pola galería. Hai dúas opcións, realizar unha visita básica e ver a mina a fondo. O primeiro pódeo facer calquera, o segundo non. Só poden acceder os maiores de 5 anos, e non todos, xa que o espazo non está acondicionado para andar con cadeira de rodas. Visita básica si, porque o camiño é máis ancho e horizontal.
Na visita base realízase un percorrido de 200 metros desde o segundo piso da mina. A iluminación permite ver as peculiaridades da mina á vez que a condutor conta varias historias da época. Entre outras cousas, a Idade Media foi unha época de gran actividade en torno ao ferro, e creáronse moitas ferrerías nas canles e ríos da comarca. Na época romana, en cambio, explotouse a máis galena de prata para a obtención de prata, xoias, embellecedores e moedas. Tamén explotaban chumbo e ferro.
A visita completa, ademais deste camiño, ofrece a posibilidade de ver o terceiro piso. 400 metros de aventura. Ao baixar todo é diferente, non hai luz e danse lanternas aos visitantes, a viaxe é máis íntimo. Nesta visita ven máis pistas, como o antigo ascensor e as galerías romanas.
“O terceiro piso da mina está por baixo do nivel freático da regata de Arditurri; debería estar mergullado”, cóntanos Oliva. Ese peso é a vea que antes estaba chea de minerais. Non está mergullado porque unha obra hidráulica da época romana segue funcionando, o que se denomina Cuniculus. “XIX. A partir do século XIX empezouse a utilizar a dinamita. Abríanse buracos máis grandes e deixaban de cando en vez columnas para non caer o teito”.
As novas tecnoloxías reproducen sons e ambientes de máis de 2.000 anos de duración, nos que se intercalan o estrondo das rocas ao caer e o silencio absoluto, reflectidos no son sobre as augas dos lagos, o que provocará sensacións especiais para o visitante.
Hil honetan hasi eta abuztuaren 28a bitartean, Foruko (Bizkaia) erromatar herrixkaren arrastoetara hurbiltzen denak bisita gidatu berezia egin ahal izango du, aurrez aurrekoa eta birtuala, aldi berean.
Burdin Aroko baskoien hiri baten aztarnak aurkitu ditu Aranzadik Irulegi mendiko magalean eta honek Erromatarren aurreko baskoiak duela 2.700 urte nola bizi ziren hobeto ezagutzeko aukera emanen du.
Beste deskubrimendu bat: erromatarrak. Tira, deskubrimendu, aspalditik ezagutzen ditut erromatarrak, Kaligula, Pontzio Pilatos, Coronavirus bera, Asterix Italian komikiko auriga; baina orain berriz aurkitu ditut, izan dut irudipen, argialdi, epifania moduko bat. Sarri xamar joan... [+]