O 16 de outubro de 2012, un veterano avogado e nacionalista corso Antoine Sollacaro foi tiroteado nunha gasolineira próxima a Ajaccio por un grupo de encapuchados. Sollacaro foi avogado do militante independentista Yvan Colonna, condenado a cadea perpetua polo asasinato en 1998 do prefecto Claude Erignac. Con todo, segundo as versións oficiais, o seu asasinato non ten nada que ver co asasinato da moza. Os medios de comunicación difundiron entre os datos fríos os seguintes: “Desde 2008 rexistráronse 101 asasinatos na illa por cada 300.000 habitantes. A situación que vive Córsega é máis grave que a de Sicilia”. E unha pregunta sen resposta no aire: “Quen matou a Sollacaro?”. Quen matou en novembro do ano pasado a Jacques Nacer, coñecido presidente e líder independentista da Cámara de Comercio do sur de Córsega? Quen matou o 25 de abril a Jean-Luc Chiappini, presidente do Parque Natural de Córsega? Chiappini foi o deseñador da ruta de montaña GR20 que percorre o país. A dereita e esquerda, a lei protexe o 40% das terras da illa, entre as que se atopan algunhas zonas costeiras desexadas polos homes de negocios especuladores. Pode ter algo que ver o asasinato de Chiappini? A Policía Nacional non deu aínda unha resposta concreta á pregunta de si producíronse incidentes. Sete de cada dez asasinatos quedan sen resolver en Córsega.

Sollacaro foi asasinado ese fin de semana de 2012, en Ligue1 por primeira vez desde 2005, Ajaccio e Bastia enfrontáronse, tradicionalmente próximos aos movementos nacionalistas, do mesmo xeito que o resto de equipos de fútbol do país. Antes do comezo do Derbi, as dúas afeccións cantaron o himno corso Deu vin Salvi Regina en homenaxe ao avogado falecido, que foi detido. Este partido de fútbol é o punto de partida da reportaxe A batalla de Córsega (A batalla de Córsega), publicado polo xornalista Aitor Lagunas no número 17 da revista Panenka.

As traxedias sumadas

O 5 de maio de 1992, antes de que comezase a semifinal da Copa entre Bastia e o Olympique de Marsella, caeron as bancadas adicionais do estadio de Furiani e faleceron 18 persoas. “Aquí pódese falar de todo: de independencia, de mafias... pero non do que pasou en Furiani; o noso é un país pequeno e todos coñecemos a alguén que estaba alí”, di o xornalista Thomas Andrei.

François Mitterrand no seu día e recentemente os presidentes franceses François Hollande comprometéronse a que o Goberno respecte o duelo e que non haberá máis partidos de fútbol o próximo 5 de maio. Pero non deu ningún paso. “É unha gran falta de respecto que esa data aínda non sexa sacra”, laméntase Jean-Paul Cappuri, xornalista do xornal Corse Matin, en Furiani: "Parece que é un drama que só concierne aos corsos, pero é a maior traxedia que sufriu o fútbol francés na súa vida. ‘Quedade co voso duelo, cos vosos recordos, e non saiades da illa’ é coma se dixésennos.

Nas décadas de 1970 e 80 a Fronte de Liberación Nacional de Córsega (FLNC) levou a cabo numerosos ataques contra “criminais da terra”, ata que en 1990 dividiuse en dúas: Por unha Canle Historique e por outra Canle Habituel. O axuste de contas entre ambos provocou doce mortos e o movemento independentista debilitouse terriblemente. A onda de solidariedade tras a furianica axudou a sanar as feridas desta fragmentación, pero o sentimento de inxustiza e discriminación segue vivo na illa. En 1972 Bastia perdeu a final da Copa contra o Olympique de Marsella. Ao entregar o trofeo, o presidente Georges Pampidou dirixiuse ao capitán dos gañadores: “Alégrome de que esta Copa quede en terras francesas”. Os corsos non a esqueceron.

Na década de 1990, cando se produciu unha escisión no movemento de liberación, e posiblemente consecuencia diso, os equipos corsos sufriron un longo período de chacal, ata que en 2009 Bastia estivo a piques de descender á categoría amateur. Nove socios, entre os que se atopaban un fontaneiro, un mecánico e un electricista, compraron o grupo e desde entón xestiónano entre si.

Superados os tempos máis crueis, o nacionalismo corso renóvase. O movemento independentista que non quere que a economía da illa susténtese unicamente no turismo tivo un gran auxe nas eleccións rexionais de 2010, cando as diferentes ramas do nacionalismo recibiron un apoio do 35%. Nesa mesma época comezou a recuperación dos equipos de fútbol da illa e, ao mesmo tempo, a reactivación da selección.

Once xogadores corsos xogaron no último Derbi, que se iniciou co silencio do avogado Sollacaro. O ex líder nacionalista e actual presidente de Ajaccio, Alain Orsoni, lembra con tristeza a morte do seu compañeiro sentimental.