Pasaron dous anos desde a explosión da central nuclear de Fukushima e 27 desde o accidente de Chernóbil. Nesta última está a construírse unha segunda cuberta que, ao parecer, converterase no cemiterio dos elementos radioactivos. En Fukushima, pola súa banda, séguense recollendo lixo ao redor dos reactores, e barállase a hipótese de como e onde sacar as barras de combustible que hai no seu interior.

Recentemente, coincidindo co segundo ano da explosión, a empresa xaponesa TEPCO e o dono da central foron convidados a visitar a central. Algúns destes xornalistas saíron dun hotel situado na cidade de Iwaki, a uns 50 quilómetros de Fukushima. A viaxe realizouse en autobús e no traxecto fíxoselles un control radiolóxico, ao principio e ao final, cambiáronse a roupa en dúas ocasións e na segunda colocóuselles unha máscara pegada á cara. O visto parecía un gran vertedoiro, e ao redor dos reactores non pasaron máis dunha hora, xa que o seu nivel de radioactividade é insoportable. Preto de 3.000 traballadores están a traballar, ou en constante desprazamento, xa que é difícil traballar. Por unha banda, porque as roupas que teñen que vestir son incómodas, e por outro, porque hai traballos que facer en poucos minutos, si non se quere sufrir unha radioactividade excesiva.

As explicacións dos técnicos de TEPCO centráronse nas tarefas que se están levando a cabo e non ocultaron a inseguridade das mesmas. Parece que se está falando sinceramente das dificultades do traballo, pero tamén pode haber outra intención: si atópanse problemas insuperables, a única solución posible é deixar o combustible baixo miles de toneladas de cemento.

Neste sentido, cabe destacar que a empresa Nuclenor, propietaria de Garoña, solicitou un Depósito Temporal Individual para a cesión de material radioactivo. Este é un dos pasos imprescindibles para proceder á demolición da central. Esperemos que a pesar de que o depósito sexa provisional, o peche de Garoña sexa definitivo.