O grupo Vendetta conseguiu unha gran repercusión en poucos anos. Non é de estrañar. Si escóitase o seu último disco, o grupo sente moi fortalecido, e crea boas cancións.Os mozos de Vendetta teñen

moi claro o que queren facer e como o queren facer. Fano con moita vitalidade e paixón, e é evidente que tocan de corazón. Así, paso a paso, o grupo avanza constantemente, sen perder enerxía nin frescura, con ritmo, melodías e mensaxes ben traballadas.A

festa e a reivindicación fúndense nas cancións de Vendetta. Todo isto transmíteno dunha maneira moi amena e os seus ritmos, melodías, mensaxes e alegría engánchannos facilmente. Son grandes músicos e, ademais, hai que destacar o humor, as ganas de chancear, a chegada, o sal e a pementa que mostran os compoñentes do grupo.Desde

o estilo ska, nas súas cancións aprécianse toques de rock, de reggae e doutras moitas do Caribe. Entre outras cousas, contan algunhas das historias rueiras agridoces que se poden ver neste mundo sucio e neste tipo de vida sucia. Fan crítica, denuncia e clamación de forma directa, con humor ou ironía, pero “desde un punto de vista positivo”, como din eles. É dicir, sen quitarse o sorriso da cara e animando a bailar.

Luisillo Kalandraka (baixo, contrabaixo e voz), Javier Etxeberria (guitarra e voz), Ruben Anton (trompeta e voz) e Enrikko Rubiños (batería e percusión) formaban parte do grupo Skalariak xunto a Pello Reparaz (trombón e voz).Ao

longo destes anos, o grupo obtivo unha gran repercusión. Publicou tres discos e fixo centos de actuacións en público, por aquí e por alá. Ademais de no País Vasco, realizaron varias xiras por Europa, tocando en países como Suíza, Alemaña ou Inglaterra, e tamén tocaron nos campamentos de refuxiados saharauís. As primeiras

cancións que gravaron foron recompiladas na colección Gorakada 10 e noutras coleccións, antes da publicación do seu primeiro disco, Vendetta (2009). Co estilo Ska como eixo principal, as cancións deste disco énchense de sons do rock e doutras cancións caribeñas que saíron do Caribe. 
O seu próximo disco,

puro inferno (2011), deu un paso adiante. O Ska segue sendo a base, pero tamén se traballan outros ritmos. A través deste disco, o grupo consolidouse e, por exemplo, as cancións Begietan e Buonasera xa se converteron nunha boa noticia para o público. Ás actuacións do grupo empezóuselles a ver moita xente desde entón, novas e non tan novas.

Por último, co disco Fomos, somos e seremos, editado a finais do ano pasado, a banda deu un paso máis adiante. Partindo do tronco de Ska, o grupo traballou en varias ramas do rock, o reggae e outros estilos musicais. Estou convencido de que o número de fans do grupo aumentará con este disco. É un disco completo, sen variacións e cunha intensidade superior desde o principio até o final. Empezamos a escoitar a primeira canción do disco, e en canto dámosnos/dámonos conta, o disco terminou, xa que todo o disco escóitase facilmente. Son cancións bonitas que escoitamos moi a gusto.Hai que destacar o traballo de

Iker Piedrafita, produtor da película, que conta cunha produción espectacular. As voces e o resto de instrumentos están ben elaborados, tamén os arranxos das cancións, e o son é compacto e forte. Xunto aos membros do grupo, participaron nas sesións de gravación varios colaboradores: Selva Baron (voz), Dani Velasco (violín), María Fernández (viola), Elorri Arkotxa (cello) e Iker Piedrafita (teclado e voz). Entre todos crearon un traballo redondo, un disco moi bonito.

Escoitamos con moito gusto os discos de Vendetta e asistimos con alegría ás súas actuacións. Porque sabemos que o imos a pasar moi ben e que imos estar nun baile sen quitarnos o sorriso da cara. As cancións de Vendetta transmítennos alegría de vida e forza de vida.