Bixente Ameztoy chegou á Luz do Ceo da man da redactora Lurdes Auzmendi. Non foi a única publicación que viu. Tamén a revista Euskadi Sioux, “o lugar da xente que non ten pulpitos”, que Ameztoy dixo a Auzmendi na entrevista (www.argia.eus/argia-astekaria/818/euskadi-sioux-ongietorri), tivo un escaparate da súa arte. Alí traballou con ilustracións de páxinas interiores. Pedíuselle, sobre todo, que fixese as peles no ceo da nosa Luz. Pasara un ano, máis ou menos, nesta actividade. 1978.

Elixabete Garmendia lembra que esperaban con ansiedade a visita semanal do artista. Levaba debaixo do brazo a pel correspondente ao número que estaban a traballar para satisfacer a curiosidade dos que traballaban na redacción. Adoitaba traer frescura, aire novo, e ás veces un pequeno desastre, ou unha queixa porque a portada da semana anterior non se publicou como debería; o contraste, ou a definición da imaxe, e sobre todo as cores, porque non se imprimiron como na súa imaxe orixinal. Despois de tomar estas precaucións. Pero imos.

A Ameztoy tocoulle ilustrar temas complicados, naquela época tan dura e confusa de finais dos 70: Iberduero, Lemoiz, Pertur, o Estatuto, o Aberri Eguna, a marea negra de Bretaña, a Semana da Amnistía, Bai Euskarari, a morte de Germán en San Fermín…
Máis aló dos temas traídos á portada, o grafismo facía especial a folla de presentación da publicación, as formas de expresar as ideas. Os convencionais, polo menos, non eran nada comparados coas portadas das revistas que tiñan como referencia naquela época, como Punto e Hora. O tempo axudou a valorar ese esforzo por unir a arte e o xornalismo, que a miúdo pasou esvaecido no bulebule da semana á medida que o necesitaba.

Pero deixamos que fale un dos que estiveron con el. Impresionados polas achegas do artista, Joseba Sarrionandia escribiu o prólogo das portadas que se recolleron en forma de caderno para a exposición de Villabona, e agora tamén tedes a folla de presentación das 36 láminas de Bixente Ameztoy na colección que se puxo en KM e na tenda de Argia.