Nínive (actual Iraq), século XII. Mentres o rabino do Petachiach Ratisbona viaxaba polo norte de Mesopotamia, foi testemuña dunha execución singular: “En Nínive hai un elefante. É grande e en cada comida come, aproximadamente, dous carros de palla. Cando o sultán condena á morte a alguén, dille ao elefante: ‘Esta persoa é culpable’ e o elefante recolle e mata o acusado cun beizo (sic)”.

Crese que fai uns 4.000 anos ocorréuselles aos humanos utilizar o elefante como arma mortal. Este método foi usado esporadicamente por romanos, cartagineses e macedonios. Pero o elefante asiático é máis fácil de domesticar que o africano e, por iso, a técnica refinouse e estendeu principalmente en Asia.

Estas execucións simbolizaban o poder das autoridades, e si o rei era capaz de manter ao seu albedrío ao maior dos animais, podería administrar ao seu antollo a vida e a morte.

No oeste do continente, a execución consistía principalmente en esmagar con trompa ao condenado polo elefante, tal e como explicou o rabino viaxeiro. Pero no suroeste asiático as autoridades tiñan máis imaxinación: si o crime non era grave, o elefante esmagaba co pé a cabeza ou o ventre do condenado, e a morte era inminente; pero se se lle consideraba grave, antes de morrer recorríase a medios máis complicados para causar dor ao condenado.Por exemplo
, ao elefante púñanselle quenllas nos cabeiros, e un gran mamífero especialmente preparado para iso cortaba aos poucos ao condenado. Cando non se usaba a quenlla, o espectáculo non era tan sanguento, pero mentres sostiña ao penado coa trompa, o elefante era capaz de arrincar os seus ósos coas pernas. Con este método, o paquidermo podía arrincar as partes do corpo do condenado e saciar a sede de sangue dos espectadores. Na India gustáballes outra técnica: ataban ao criminal ás patas traseiras do elefante e o animal arrastrábao a rastro. Unha vez que se determinou que o condenado sufrira o suficiente, ordenábase ao elefante que dese a volta e xa está.

Pero os elefantes non sempre eran meros verdugos e tamén foron usados como ordalias: si o acusado era considerado culpable dun crime que non se podía demostrar, levábano a loitar contra o elefante. Si o acusado sobrevivía, é dicir, si todos os astros do universo aliñábanse ao seu favor e o elefante, especialmente preparado para a morte, estaba completamente desperezado, era declarado inocente.