Selección do profesorado. “No Bacharelato e na reválida pídese unha nota superior ao 9 de cada 10 a quen queren ser profesores”, aclara Melgarejo, pero o máis importante: “Cada facultade failles tests e entrevistas persoais, e ademais de medir o rendemento, miden o grao de sensibilidade. Si o alumno/a é moi rápido, nunca estivo nun grupo de tempo libre ou por exemplo nunca foi voluntario/a nalgunha rede de apoio a inmigrantes, seguramente non o elixen”. En Euskadi, a selectividade e o baixo son o acceso á carreira, estudos teóricos que miden só contidos, sen ter en conta outros valores e características que son necesarios para ser profesor.

Formación do profesorado. Na Ruta Finlandesa de Maxisterio “teñen moito máis créditos. Ademais, deben realizar unha tesina e prácticas en centros de máxima calidade cos mellores profesores”, explica o experto. As prácticas, un dos puntos importantes, xa que na mesa redonda subliñamos que os estudos de maxisterio son moi teóricos. Máis aló dos contidos teóricos, é imprescindible formar a un profesor capaz de reflexionar sobre o seu traballo e así poder traballar no día a día, desenvolver competencias e buscar alternativas.

Prestixio social. “A profesión de profesor está moi ben valorada. En Finlandia, é unha honra ser profesor”. Aquí, en cambio, moitas veces sofren desprestixio social, sobre todo nos últimos tempos, e sobre todo por parte dos políticos (Vostede que é profesor).

O consenso político. "As leis duran moito máis, porque teñen que ser aprobadas polos dous terzos do Parlamento. Tócanse aproximadamente cada 30 anos. Si non hai acordo de Estado, a educación está en crise, porque os profesores se confunden”. No noso país, non hai un acordo mínimo entre partidos e sufrimos o resultado: o partido que chega ao goberno faio a vontade cada vez.

Personalizado. “Hai 15 ó 16 nenos por aula. E cando un alumno ten problemas graves, como o autismo, só hai 10 en clase, e ademais ese alumno ten unha axuda especial. Si ven que un neno ten dificultades, destínanlle todos os recursos: logopedas, psicólogos especializados…”. O ministro de Educación, José Ignacio Wert, presentou o ano pasado a medida para incrementar nun 20% o número de nenos e nenas nas aulas do Estado.

Descentralizada. “En Finlandia a descentralización é moi grande: o 90% do currículo organízase a nivel municipal. Consideran que a persoa que ten que adaptar os contidos debe ser a persoa máis próxima á comunidade. Pero para iso tes que preparar aos profesores para que sexan capaces de crear contidos. E debes confiar neles. En Finlandia non hai visións”. O enfoque centralizador da educación dos estados español e francés é diferente e a nivel do País Vasco os centros educativos demandan unha maior autonomía para organizar os seus contidos.

Lectura comprensiva. “Para os finlandeses é un alicerce fundamental, e niso a familia axuda moito. Todo o mundo le en casa. É o país do mundo con máis libros e bibliotecas por habitante, e o 80% das familias vai ler unha vez á semana. Todas as comunidades impulsan aos nenos e nenas á lectura. Por exemplo, os debuxos animados tamén teñen subtítulos na televisión (…) Contrariamente ao que din moitas correntes actuais, os finlandeses pensan que por razóns neurolóxicas apréndese mellor a lectura e a escritura coa idade que entran na escola, aos 7 anos. E aos 9 anos xa son os primeiros do mundo na lectura comprensiva” (Estitxu Eizagirre escribiu sobre a lectura comprensiva en ARGIA).

Comunidade aberta e implicada. “Finlandesa é unha comunidade de aprendizaxe: todos os centros son públicos e ábrense á comunidade, están ao servizo dela. Os pais poden participar, recibir formación, organizar actividades extraescolares… As portas do colexio están abertas. Aquí, en cambio, as portas están pechas”.

Axudas públicas. “As axudas que teñen alí son incomparables. En Finlandia non hai bolsas de comedor porque todo o mundo pode comer na escola e o Departamento de Benestar Social págao. O material escolar e os libros tamén son gratuítos”. E para a obtención dos recursos mencionados no apartado de ensino personalizado é imprescindible a obtención de subvencións.

O artigo está tomado do blog Jendartean.