Grazas á tradución de Jasone Larrinaga Armiarma.com pódese ler na web o conto que Vladimir Nabokov puxo en Euskal Herria, O primeiro amor. Sábese que Nabokov estivo dúas veces en Biarritz nas vacacións de verán, en 1907 primeiro e en 1909 por segunda vez, e é unha narración construída sobre a fascinación que causou esta segunda visita. Unha historia que ten moito de autobiográfico foi publicada por primeira vez pola revista The New Yorker en 1948. Esta relectura

dun narrador maduro por un instante da súa infancia divídese en tres partes: a primeira conta a viaxe de tren de San Petersburgo a París, cunha ilusión pero sen idealizar o pasado, por exemplo as falsas tabletas de chocolate que había no vagón restaurante. O segundo é un cadro costumista dos veraneantes e dos bañistas profesionais –“euskaldunes musculosos con traxes negros” – e tamén fala do eúscaro, citando que a palabra butterfly chámase misericolete. O protagonista da terceira parte chámase Colette, un neno de mala sorte que fai sentir á narradora por primeira vez o seu namoramento –“Cando coñecín a Colette, souben enseguida que era de verdade”–. Máis aló do interese que pode ter ler desde a pluma de Biarritz Nabokov de principios do século pasado, non hai unha historia especialmente destacable

porque non ten grandes argumentos, nin un final redondo. Pódese dicir que é unha das pequenas obras do escritor ruso, e con todo, o ton nostálxico da narración convérteo nunha peza que se le moi a gusto. Quen non quere pensar en tempos nos que non estabamos demasiado manchados de vida?