Unhas horas despois de que se redacten estas liñas, a central nuclear de Garoña paralizarase por completo. A escusa é que a central non vai ser viable polos impostos que ten que aplicar o Goberno de España en 2013.

A medida de presión que tomou Nuclenor, a empresa que xestiona Garoña, é a que se considera o peche. Non me sorprendería que en xaneiro se puxese de novo en marcha Garoña. Tampouco si superando a data prevista para o peche definitivo, xullo do ano que vén, continuase traballando aínda uns anos.

Levamos máis de 40 anos en marcha o de Garoña, e no seu mal paréceme que somos afortunados, xa que me acordei de Fukushima.

As imaxes das explosións na central nuclear de Fukushima non foron tan duras como as das Torres Xemelgas, pero as noticias que nos chegan de Xapón seguen demostrando impotencia, desesperación e descontrol.

A día de hoxe, aínda se descoñece cal é a situación real na que se atopa a central. Os traballadores só han podido realizar en parte os traballos de urxencia. A terra xaponesa está contaminada con superficies de leopardo: aquí si, aquí non, alá si, máis aló tamén. Máis ou menos, todo o centro e norte de Xapón está tocado. Ademais de en toda a provincia de Fukushima, a síndrome de radioactividade chega até Tokio, e o número de nenos que poden ter problemas de tiroides, por exemplo, é cada vez maior. As persoas novas son as que máis preocupan, xa que a poboación vivirá durante anos baixo unha radioactividade débil, e a ciencia aínda non sabe como afectará a radioactividade nestas situacións. Xapón converteuse nun xigantesco laboratorio onde os seres humanos fanse pasar polo rato.

Felicidades a nós, porque polo menos durante uns días Garoña estará parada.