A escola Urtxintxa de Bizkaia publicou un libro moi coidado: Contos de titiriteros. Non só con atención, con ganas, con ilusión e con ganas de achegar, senón coa coordinación de Ane Olabarri. Cales son eses titiriteros aos que se refire o título? Oito persoas coñecidas na cultura vasca pola súa destreza na escritura, o canto, os bertsos e o cine: Miren Amuriza, Jasone Osoro, Mireia Delgado, Josu Martínez, Juankar López Mugartza, Uxue Alberdi, Gotzon Barandiaran e Pako Aristi. Oito creadores de contos, acompañados polas coloridas pinturas da ilustradora Nagore Txintxurreta.

Non é un conxunto de escritos dirixidos a unha época determinada, non é un conxunto de leccións que veñan da forma do conto, nin un libro que pretenda conformarse nun aspecto puramente lúdico. De feito, a obra é a suma de todas, desde o mesmo orixe. A escola Urtxintxa quixo pór ao noso alcance unha ferramenta que puidese servir para divertirnos, para fortalecer a relación entre nenos e adultos, así como para fortalecer os valores; un xoguete que enxalce a igualdade, a convivencia, a interculturalidad e a colaboración; un produto que os pais, educadores, profesores, mesmo nenos e nenas de todas as idades, gozarían. Ademais, tendo en conta o braille e a linguaxe de signos, tamén inclúe aos sordomudos e aos cegos. O resultado deste mega obxectivo é un libro con tapa dura, que inclúe CD e DVD, que permite a través de símbolos QR seguir oito contos no teléfono móbil.

Cada conto, doutra banda, inclúe unha proposta para traballar os valores que quere transmitir. Fundamentalmente son exercicios, puntos de apoio para abordar o tema, escusas para a reflexión, a fala ou o xogo.

Uxue Alberdi Estibaliz, é dicir, o Titiritero do Tempo, trouxo ao conto a preocupación de vivir sen tempo para nada. A protagonista do conto, Lur, irá en busca do tempo, xa que quere regalar aos seus pais o que tanto lles falta. Para iso, dirixirase ás persoas da súa contorna que poidan ter tempo dabondo e daralles algo a cada unha polos minutos que lle regalen. Neste conto trátase da situación que se vive aos nenos e nenas en xeral na forma de vida apresurada que todos levamos. Tomando as palabras de Alberdi, “os nenos son un estorbo na vida das persoas ocupadas”. Ao autor parécelle un dos maiores dramas da nosa sociedade e, ademais, moi absurdo: “non temos tempo para vivir, porque temos que traballar para poder vivir algunha vez. O prezo que se lles fai pagar aos nenos é terrible”.

Por outra banda, é evidente a homenaxe que se fai á imaxinación dos menores a través deste libro. Os nenos poden resolver calquera problema coa súa invención. Neste caso, tamén a falta de tempo dos pais.