Viena 1846. O médico húngaro Ignaz Semmelweis, tras obter o doutoramento en obstetricia, comezou a traballar no Hospital Xeral da capital austríaca e pouco despois, preocupado pola terrible mortalidade materna, escribiu ao seu amigo Markusovsky: “Non pode durmir. A campanilla que se ouve antes de que apareza o cura detívose para sempre na paz da miña alma. Os horrores que cada día observo con impotencia non me deixan vivir. Non podo seguir así cando todo é escuro, cando o único que é categórico é o número de mortos”.

O número de nais que morreran por sepsis ou febre no posparto era verdadeiramente espantoso. O hospital dispuña de dúas salas de maternidade, a primeira cunha taxa de mortalidade moi elevada, superior ao 15%, mentres que os datos da segunda eran máis frecuentes: Contorna ao 4%. Na procura da fonte da gran mortalidade, Semmelweis propúxose comparar as dúas unidades e descubriu que na primeira dedicábanse máis estudantes de medicamento. Os estudantes acudían a socorrer ás mulleres que estaban a piques de dar a luz tras a manipulación de cadáveres no pavillón de anatomía. Así, o médico húngaro deduciu a orixe das mortes: “Partículas de cadáveres adheridos ás mans dos examinadores”.

Sen saber con exactitude cal era a causa da infección mortal, en outubro de 1846, colocou un lavabo na entrada da sala de partos para que os médicos e os alumnos lavasen as mans. Pero o axudante Se-mmelweis foi despedido polo doutor Johann Klein, responsable da sala de maternidade.

Ao ano seguinte, volveu ser admitido no hospital, pero na outra habitación de maternidade, a do doutor Bartch. Comezou a pedir a todos os que teñen que estudar ás embarazadas que se laven as mans con cloruro de calcio e enseguida a mortalidade caeu ao 0,9%. Tamén escribiu sobre a etiología, o concepto e a profilaxis da febre postparto. Pero a maioría dos obstetras e cirurxiáns europeos rexeitaron o achado e en 1849 volveron botalo.

En 865, vítima dunha demencia, foi ingresado nun manicomio e morreu dúas semanas despois por mor dunha malleira. Durante a súa vida, ninguén lle confesou o achado esencial. Pero Louis Pasteur, tras desenvolver a teoría dos xermes, considerou a Semmelweis como o precursor da antisepsia. E no Hospital Xeral de Viena, baixo a súa estatua, está escrito “Amén Salvador”.