Eu ouvín que as ikastolas non son escolas privadas.

A pregunta é: “Hai alguén máis público que o noso?”. Somos de pobo, de economía social, sen ánimo de lucro e cun servizo público.

Pero, a falta de diñeiro, é normal que a administración queira salvar os seus centros.

Non, a administración ten que preocuparse de todo o Sistema Educativo, de garantir o dereito á educación e de axudar a todos os centros que ofrecen o servizo público que é a educación.

Ikastolas e crise económica. A relación é mala ou non tanto?

Non é bo, pero temos a receita máis eficaz para facerlle fronte, a solidariedade entre as ikastolas, e un pobo, Euskal Herria, que responde sempre que lle pedimos axuda, porque sabe quen somos.

Referencia no mundo da educación...

No noso proxecto a Investigación+Desenvolvemento é fundamental e agora mesmo o desenvolvemento do Curriculum Vasco. Tal e como o eúscaro foi o reto das ikastolas do século XX, o Curriculum Vasco é o noso reto do século XXI.

E a sociedade e a escola non euskaldunizan. As ikastolas tampouco?

Nos nosos ámbitos mantemos a tensión da afección polo eúscaro, pero se a situación do eúscaro non mellora en toda a contorna social, estamos nunha falsa burbulla.

As ikastolas teñen que ser axentes sociais.

Axente social que debe chegar a fin de mes. Pero polo seu carácter popular é suxeito activo e cooperante do desenvolvemento de Euskal Herria, do seu propio sistema educativo, do eúscaro e da súa cultura.

Os debates centráronse na Asociación, en torno ao modelo organizativo, na repartición de poderes.

Hai tres anos, as feridas están a curarse. Fomos capaces de definir o modelo organizativo cun amplo consenso, pero non puidemos elixir cargos.

É certo que a esquerda abertzale lidera as liñas das ikastolas?

Non. Outra cousa é o interese que mostran cara ás nosas formulacións. E iso lévanos a manter unha relación estreita e fluída. Do mesmo xeito que co PNV e o PSE.

Por que algúns membros da Asociación mostráronse indignados entón?

Somos un movemento vivo e plural, e aínda que todos temos un único obxectivo –as ikastolas–, hai discrepancias en canto ás estratexias ou á caracterización do movemento.