Melodía: Podo escoitar polo bordo da xanela.

Imaxina
a unha familia que explotou: o seu pai foi
despedido unha e dúas veces na
fábrica, a súa nai
aínda recibiu con esperanza a
quenda de propaganda perpetua no
Inem, porque a
demanda se esgotou.
Incapaces
de superar paso a paso a barreira dunha
hipoteca, foron arroxados á
rúa cunha patada.

O seu fillo menor pregúntalles
“Pero que nos pasou?”,
a súa nai chorando “Os bancos botáronnos
.
Fillo meu, non quero que
che engane o
pago dunha hipoteca que non podiamos
devolvernos, vencéronche as débedas.
Aínda que se xogue o presente dos
simples traballadores, hoxe
tamén moitos beberán o champaña pola nosa conta”. Cantos despedimentos, cantas casas buxán



e cantas hipotecas, as listas de desempregados
están cheas até arriba… E

mentres tanto, os bancos quérennos
roubar, reservando o
rescate, o
desequilibrio vai crecendo.Teremos
que movernos para
darlle a volta, porque ninguén
nos rescatará dos
bancos.