Que tal no olimpo dos escritores cinematográficos?

O veciño non se decatou de que son escritor ata que leu que van facer a película. Está claro que quen traballamos en literatura en temas de glamour e eco non temos nada que facer ante o cine.

Agora soñas co Premio Euskadi de Ouro ou o Premio Nacional de España... Ou non... Quen sabe? Con tantas salsas non o teño claro.

Hai que ter coidado cos premios, xa que o soño pode converterse nun pesadelo. Dixo Sarrionandia: se alguén quere anularche, regálache un elefante branco.

De feito, para ser un escritor de primeira, basta con escribir bos libros, non é así?

Si ser escritor de vangarda é vender moito e aparecer nos medios de comunicación, aí o mercado e a mercadotecnia teñen moita influencia. E si trátase de alcanzar o prestixio, condiciona quen establece o canon. Á parte de todo isto, para ser un bo escritor hai que escribir bos libros.

Bo, sendo unha muller gasteiztarra que escribe en eúscaro, moitas veces dixéronche que tes todos os cartóns para converterche nun canon.

Canon? Perdóeme, sería moito máis fácil converterme nun canon se en primeiro lugar fose un home. Non mesturarías a palabra canon coa palabra cota?

As cotas, o premio á orixinalidade. Un novo libro para Durango!

Non é así? Nos temas dos libros tampouco son moi orixinal, pero como dixo alguén, os escritores sempre estamos a escribir o mesmo libro, unha e outra vez.

Engada algúns titulares a xornalistas enfermos que terán que encher as páxinas sen ler o seu libro.

Título do libro: Non son eu. É un libro de contos. Saíronme máis longas que as anteriores, e hai máis humor e máis sexo. Dixen iso para vender máis, claro. Faciliteilles bastante o traballo, non?

Non convén falar de literatura?

Fálase máis de literatura que doutros elementos que están no sistema literario. E creo que ao final iso tamén inflúe na forma de facer literatura.

Grazas aos responsables de comunicación que estades para controlar o traballo dos xornalistas. Perdón, quería dicir “facilitar”.

Moitos xornalistas viven comodamente baixo o control dos responsables de comunicación. O xornalismo de hoxe faise sen saír da redacción, e a maioría dos xornalistas teñen demasiada dependencia das oficinas de comunicación. O xornalista que entrevista a escritores sen ler os libros, veríase gravemente atropelado pola falta dun extracto de prensa.