Nova taxa de tobin nos xornais. Quérennos facer crer que os gobernos van a implementar a taxa Tobin ou Taxa de Transaccións Financeiras (TTM) e utilizarana para aliviar a crise. Nos cumes internacionais hai tempo que se fala deste imposto, pero sempre se atrasa a súa aplicación. Con todo, hai que ter en conta que James Tobin, Premio Nobel da Paz en 1971 e promotor do imposto, non é Emilio botín nin Francisco González, presidente do Banco Santander e do BBVA, respectivamente. Tobin quería cargar o fluxo de capital para retardar o proceso, especular menos e evitar que as medidas de intercambio tivesen tanta fluctuación. O imposto que agora se propón pretende gravar transaccións crúas, antes de calquera compensación, e centra a súa atención nas transaccións financeiras. As medidas fiscais propostas son o 0,1% para as accións e bonos e o 0,01% para os produtos derivados. A Unión Europea, en cambio, deixou ao carón a opción máis xusta e social: Taxa de Actividades Financeiras (FAT). Este Imposto ten por obxecto gravar o valor engadido do sector financeiro –cantidade que se obtén no incremento de beneficios e salarios, incluídos os bonos a directivos e xestores de fondos bancarios–.

O medo está a estenderse porque pode pasar desapercibido que a carga fiscal do imposto afecte os clientes, aínda que de forma indirecta, a través de comisións, por exemplo. Quen controla iso? O influente europarlamentario Sharo Bowles dixo que a FTT, tal e como foi votado, parécese máis ao xerife de Nottingham que a Robin Hood. É seguro que se reunirá máis, pero pretender facer crer que os bancos e especuladores van asumir ese custo, é enganar. Botín e González non son Tobin. É evidente.