Despois do meu último artigo, na rúa, díxome de súpeto un coñecido: “Si a todos poslles ese salario basee, ninguén quererá traballar”. Sorprendeume sobre todo porque até agora non sabía si alguén lía os meus artigos.

-Bo-contestei-; “Hai moita xente que vive sen traballar. Os ricos, os que se xubilan ou teñen enfermidades, pero sobre todo os desempregados que queren traballar e non poden facelo”.

Cando falamos de traballo, sempre nos referimos exclusivamente ao traballo asalariado, pero tamén hai grandes áreas de traballo sen soldo, como o traballo doméstico que realizan as mulleres ou o que se fai voluntariamente, ou o traballo comunitario que se fixo de maneira habitual nos nosos pobos.

No que se refire ao traballo asalariado, o peor é que moitos non poden facelo (en Gure Herria temos 160.000 parados), e ademais, no futuro, grazas a este mercado global e aos avances tecnolóxicos, non haberá traballo para todos. Uns poucos terán moito, e outros moitos, case todos, moi poucos, digo traballo.

O que me dixo ese coñecido sen pensalo demasiado é o que pensan os nosos liberais de dereitas. Os jeltzales, por exemplo, cando se falou deste dereito no Parlamento español dicían: “Vostedes queren impor o dereito a non traballar”.

As dereitas, as luces, viron inmediatamente o efecto de aplicar o salario basee: a presión global do traballo asalariado, a presión da necesidade de subsistir pérdese: comparando o traballo co mercado, non funciona a súa sociedade capitalista.

Por unha banda, os mozos, no canto de empezar a traballar por afogarse, terían a oportunidade de pasar uns anos de formación, de realizar outros traballos que lles gusten, de facer traballos solidarios ou creativos, de desenvolver afeccións. Doutra banda, os empresarios deberían pór condicións de traballo mellores, salarios máis altos, para que a xente traballe con eles, para quen queren “aumentar” as súas propiedades ou o seu benestar.

Por último, os traballadores non terían que facer horas extras, os xubilados non estarían obrigados a facer un traballo negro, para gañar algo máis á marxe da súa pensión, e as amas de casa non estarían tan mal si matasen o marido traballador.

O traballo é a liberación do salario, un logro real que se conseguiu cunha renda básica digna. Liberar o traballo de mercadoría. Ter dereito a non realizar un traballo asalariado e a traballar para todos.

Na época en que estamos, vale a pena tentalo?