Morreu ETA, viva a gloriosa era do pop vasco!

Esa lema é tan irreal como “Morreu o rock rebelde, viva a era gloriosa dos riot grrrl vascos!”, pero prefiro o segundo.

Empezas a falar de forma estraña, como os que se dedican á música, non te esquezas de que para preguntar algo teño que entender as respostas.

É máis difícil entender os eufemismos dos neoliberais e deixámoslles gobernar. Se queres, direiche que o regreso de Balerdi Balerdi e Beti Mugan é un feito glorioso.

Non todo está perdido.

Todo está perdido; por iso, teremos que facer caso a Emma Goldman e tentar bailar a revolución, aínda que eu non sei nin a revolución nin o baile.

Non á revolución, non á danza, si á crítica. Que lle fixo a vostede o Rock Radical Vasco?

Amólame que algo que xorde da autogestión converteuse nunha marca comercial. Ademais, cubriu aos grupos que me pareceron máis interesantes.

Vale, falemos da música en si mesma: estamos a desexar escoitar o top 3 das cousas que odias nun concerto…

Testosterona superávit, virtuosismo barato –normalmente é a mesma xente en ambos os casos– e falar continuamente en concerto, sacar fotos, etc.

Pensaba que tamén dirías feminismo liberal.

A maioría das feministas que coñezo no mundo da música son, afortunadamente, radicais. Hai moitos liberais que non teñen nada de feminista, iso si. A maioría homes.

Pero fomos a vangarda en temas de sexualidade. Hara Dominika Etxart, a primeira cantante vasca transgénero.

A conselleira vasca de Cultura quixo realizar unha acción contra o binarismo sexual, pero non o entendemos.

Que temos políticos que non nos merecemos.

Moi queer e amantes da música. Seguro que a Patxi López gústalle o queercore.

Patxi López, que pasará á historia como lehendakari indie!

Patxi López e os indie son outras dúas cousas que non podo sufrir nun concerto.

Pero a música será indie, ou non será!

A música será “faino ti mesmo” ou non será filósofa.