José Mari Lacarra é un dos historiadores máis relevantes de Navarra do século XX. En 1940 obtivo a cátedra de Historia Medieval de Zaragoza, onde traballou até a súa morte. Era un centrocampista que indagou sobre a época da conquista de Navarra dentro da colección Historia política do reino de Navarra. A Caixa de Aforros de Navarra encomendoulle realizar este traballo en 1973. No terceiro volume describe os temas da conquista. Lacarra repite algúns dos tópicos das crónicas clásicas; tamén inventou a palabra para describir a patética diplomacia que os reis navarros tiveron que traballar coas monarquías de España e Francia nos anos anteriores á conquista: politica de balancín, que en eúscaro se pode traducir como política “balanceante”.
“Durante tres anos levará a cabo un intenso xogo diplomático entre as grandes potencias –Fernando, Papa, Maximiliano, Luís XII e Inglaterra– e os Reis de Navarra cambalearanse entre Francia e España, evitando riscos de invasión e separación. Tanto Luís XII.ak como Fernando o Católico, pola súa banda, manterán unha actitude pouco amigable, pero esa desconfianza que terán entre eles salvará a independencia do reino. (...)
A independencia, mantida con tanto traballo, perderase no curto prazo de dous meses, de xuño a xullo de 1512; as relacións entre Luís XII.aren e Fernando o Católico endureceranse tras as guerras de Italia 10. Os reis de Navarra volveron tentar afastarse do conflito unha vez máis, sen entrar en alianzas e ligas que puidesen dirixirse contra o veciño. Como noutros momentos, esperaban que, negociando á vez con Francia e España, salvasen a unidade dos seus dominios. A empresa tamén presentaba serias dificultades para o diplomático máis experimentado, e os reis Joanes e Catalina non demostraron a súa existencia. (...)
Por tanto , o Rei Católico entretivo aos navarros asegurando falsamente que se renovarían as antigas alianzas e recomendoulles que fixesen a paz con Francia, esixindo no último momento inaceptables seguridades; ao mesmo tempo, negociou bulas en Roma e concentrou forzas na fronteira. O 13 de xuño as tropas do duque de Alba chegaron á zona de Vitoria, e en Navarra non se tomaron medidas de defensa”.
Inmersos na guerra contra os señores e as igrexas comuneiras, en 1521, Castela obtivo a axuda do seu cuñado Enrique de Navarra II.ak, o rei Francisco I de Francia, para recuperar o reino de Navarra invadido, conquistado e ocupado nove anos antes.
Os pais Enrike II.aren, Joan... [+]
Memoria eta aldarrikapen eguna izan da larunbatean Amikuzeko hiriburuan. "Sekulan baino gehiago, gure izanetik aurkitu indarraz, bihar gu girena hazi", izan dira Zabalik elkarteko presidentearen hitzak, Nafarroa Bizirik eguneko ekitaldi ofizialean.
Os herdeiros ideolóxicos dos conquistadores do Reino de Navarra son hoxe en día os partidos políticos que xestionan medios como a produción intelectual patriarcal e EITB. Estes herdeiros continúan co proceso de colonización de Navarra, distorsionando os contextos... [+]
O castelo de Amaiur (1522), en Baztán, foi a última fortaleza da resistencia fronte á conquista española do Reino de Navarra. Os sublevados, coa súa coraxe, dominados tamén ao reino de España, interpelados polos seus corazóns, buscaban levantarse contra os... [+]
Veredes facilmente aos españois de certa idade, que queren minusvalorar ou reducir a gravidade de algo: “En Cuba perdeuse máis”, lembrando a perda dos restos do imperio colonial daquel ano 1898. Os húngaros tamén teñen unha expresión semellante, que se emprega co mesmo... [+]