Licenciado en Historia pola Universidade de Navarra e doutor pola Universidade do País Vasco. Nos últimos quince anos participou en numerosos estudos e proxectos e realizou unha importante produción bibliográfica neste breve percorrido. Traballou na memoria histórica e tamén en traballos relacionados coa arquivística. O seu traballo centrouse na proximidade cos arquivos e no uso de fontes de primeira man, o que lle converteu no principal especialista da dinastía Foix-Albret.
En 2005 publicou con Pamiela a obra Juan de Albret e Catalina de Foix ou a defensa do Estado navarro (1483-1517). Nel explica a importancia que para os albretos tivo o reino de Navarra. Álvaro Adot sinala que Joanes III.ak e Katalina I.ak arriscaron aos seus outros territorios por manter a independencia do Reino de Navarra. Así mesmo, defende que durante o mandato destes reis a situación social de Navarra estaba normalizada e que xa iniciara o camiño cara á Modernidade. Para demostrar que Navarra foi un reino crave, o libro recolle as peripecias e os percorridos que fixeron os reis.
“Aínda que a algúns lles pareza así, non é de estrañar que Juan III e Catalina I de Navarra nunca aceptaron a perda do territorio do seu patrimonio durante o seu reinado: nin Navarra, nin Bearne, nin o resto da Casa Foix-Bearnoa. (…)
Como historiador, estou obrigado a dicir que non estou de acordo coas teorías que a historiografía española tradicional mantivo ao longo dos séculos, nas que Joanes III.ak e Katalina I.ak terían amor polas terras da Casa Foix-Biarnoa e, pola contra, pouco interese por Navarra. Tampouco podo aceptar as falsas teorías que pretenden xustificar a conquista e a anexión posterior, dicindo que foi consecuencia da profunda división que existía na sociedade navarra, porque o reino estaba nunha permanente situación de enfrontamento. (…)
Numerosos datos (algúns descoñecidos até a publicación deste libro) demostran que Navarra foi o centro da actividade política de Juan de Albret e Catalina de Foix e a peza crave para a defensa do seu patrimonio territorial. (…) Desa hipotética división profunda dentro da sociedade navarra, podemos dicir, polo menos a partir de 1507, que esa división era menor que a que existía nas coroas de Castela e Aragón”.
Inmersos na guerra contra os señores e as igrexas comuneiras, en 1521, Castela obtivo a axuda do seu cuñado Enrique de Navarra II.ak, o rei Francisco I de Francia, para recuperar o reino de Navarra invadido, conquistado e ocupado nove anos antes.
Os pais Enrike II.aren, Joan... [+]
Memoria eta aldarrikapen eguna izan da larunbatean Amikuzeko hiriburuan. "Sekulan baino gehiago, gure izanetik aurkitu indarraz, bihar gu girena hazi", izan dira Zabalik elkarteko presidentearen hitzak, Nafarroa Bizirik eguneko ekitaldi ofizialean.
Os herdeiros ideolóxicos dos conquistadores do Reino de Navarra son hoxe en día os partidos políticos que xestionan medios como a produción intelectual patriarcal e EITB. Estes herdeiros continúan co proceso de colonización de Navarra, distorsionando os contextos... [+]
O castelo de Amaiur (1522), en Baztán, foi a última fortaleza da resistencia fronte á conquista española do Reino de Navarra. Os sublevados, coa súa coraxe, dominados tamén ao reino de España, interpelados polos seus corazóns, buscaban levantarse contra os... [+]
Veredes facilmente aos españois de certa idade, que queren minusvalorar ou reducir a gravidade de algo: “En Cuba perdeuse máis”, lembrando a perda dos restos do imperio colonial daquel ano 1898. Os húngaros tamén teñen unha expresión semellante, que se emprega co mesmo... [+]