Desexábao, desexábao, desexábao...

O desexo de ser insaciable esixe aventura e a aventura require curiosidade. A curiosidade distingue aos zombies e aos seres vivos, non unha certeza que se prima sobre todo.

Si, dime que a inseguridade trae liberdade.

As nosas maiores fronteiras non están nin na policía, nin no Estado, nin no Fondo Monetario Internacional: están en nós. Estamos aterrorizados ante o precipicio, pero non nos asusta o abismo, senón aprender a voar para chegar a lugares descoñecidos.

Só necesitabamos iso: apuntarse aos cursos de voo!

Todas as sociedades e relixións tentaron acabar co desexo. Que é o consumo, si non é placebo do desexo? Estamos a matar o desexo, pero seguro que a próxima será a revolución do desexo.

Seredes os placebos da crise. Nestes tempos, sacar un disco-libro...

Si debemos caer, que sexa desde o piso vinte. Ao caer da primeira hai que coller 2.000 patadas para morrer.

O ego dos músicos está por encima do piso 20, compadre!

Cinco flores elévanche a autoestima, pero con vinte corres o risco de embelecerche. Metes a pata cando as pernas non chegan ao solo. O ser humano está mellor preparado para facer fronte ás críticas negativas que para recibir flores excesivas.

Agora comprendo por que...

A música e a montaña son as miñas dúas paixóns e no mundo da música morreron moitas máis persoas que no monte. Que digan que o alpinismo é un deporte de alto risco!

Pero á vez sodes tan especiais, tan guayabos, tan amables, tan reais, tan...

Nunca confunda a obra aparente dun artista co seu carácter cotián. Os meus músicos favoritos son uns fillos de puta na vida, pero a min impórtame un rábano, non é o que son, senón o que fan.

Menos mal que antes de subir ao escenario transfórmasche!

Moitos artistas din: “Eu son o mesmo no escenario e no bar”. Moi ben, entón verémonos na taberna. A min faime falta transformar, deixar o ego nos camerinos. O Ego é unha serie de límites que nos pomos a nós mesmos.

Quero dicir que unha mentira ben contada é fermosa.

Os concertos non son máis que ritos contemporáneos, e nós somos unha especie de chamanes que fan que a xente saque toda a súa merda.