Cantos
quilos de
graxa hai diante do espello!
Aínda que me pasaba polo
ximnasio, non podía adelgazar.
Os complexos no
fondo a nosa pel e óso, a mentira
da sociedade.
Quitareime o medo de
ver o que
estou a escoitar no espello!

4 A
virilidade
escrava, os sentimentos
son silenciosos, antes de chorar morre
, algo se afoga.
Hoxe máis que nunca,
home ou muller, a
bágoa sempre é boa.
A risa sen
chorar sempre é
penosa! Non é felicidade!

II
Avergóñome de
ver os meus peitos, porque
si me desabrochaba
mellor que me aperta, que...
Si
os
meus fosen grandes
non me sería estraño, si a
moda non fose para que
nos esquezamos os seos, non importa si a medida é grande o corazón.

V A
estequilla
ten máis importancia que nada, si
hai unha rapariga co
brazo no pelo, é
fea para todos...
Antes de criticar, entendamos
así
a vela, non o bigote nin o inglés.
Os cabelos que hai que quitar son
da lingua!

III
Mira que aspecto teñen os
mozos, que gomina... as mozas para pór a
saia
curta azul no
lume... non somos as inutillas?
Disfrazados para
ligar, vestidos con normalidade
para a clase,
criticando aquí, non nos maquillamos todos
os días?

VIN
Os complexos non se
complican tan facilmente: rompe as
vergoñas e libérase!
Sorrí, bica... porque es
fermosa mirando

o espello e gritando francamente:
“Aínda que
é difícil, non teño medo nin vergoña de ser o que
son!”