Vermut
É certo, vén avalado pola palabra alemá wermut. O Vermut, ou o que sexa... Digo o que sexa, porque á poción de viño con alcol e plantas non sei como chamala. Beba, si!
Tomar viños con plantas non é un costume presente. Polo menos, que saibamos, os gregos xa levan máis de 2.000 anos sementando con estes viños. Como todos os viños de uva, estendéronse por todo o Mediterráneo. Na actualidade, os vermuts máis coñecidos fabrícanse en Italia, Francia e a área de Cataluña.
O viño, naturalmente saudable, emprégase en plantas axeitadas á enfermidade que se desexa curar. Para iso utilizan principalmente viños brancos mediocres. Estes viños deben endurecerse, endurecerse engadindo alcol. Tamén se engade un edulcorante, xeralmente azucre simple, cru ou asado, para facilitar o seu consumo. En función diso, o vermut será branco ou vermello.
Herbas medicinais? De todo! Cravo (Syzygium aromatium), árbore kina (Cinchona sp. ), jengibre (Zingiber officinale), orégano (Origanum majorana), herba de hisopo (Hyssopus officinalis), enebro (Juniperus communis), cardácomo (Elettaria cardamomun), lazaranbilo (Matricaria chamomila), herba de ciruelas. Moitas delas son especies ou plantas estrañas, exóticas e estrañas traídas do exterior, que dan á bebida un aspecto de fama e de difícil execución. Todos, case todos, son amargos ou, gustosos ou non, teñen aromas. Cada verdulero ten os seus trucos, pero o garfio é unha mestura de herba oculta.
O costume de beber pociones como vermut esténdese moito. O gusto da xente non é difícil de adiviñar: mesturar o doce e o amargo, embelecelo cos aromas naturais das plantas e darlles a coñecer que é saudable. Hai moitas bebidas parecidas: En Cataluña teñen ratafias sorprendentes, en Galicia a súa augardente é unha opción impresionante e, con todo, en Euskadi, pacharán.
O día excede a noite co equinoccio de primavera. Este ano ocorreu o 20 de marzo, ás 22:59 horas, abrindo a porta da primavera. O prefixo Eki significa o mesmo. Até entón a noite fora máis longa. O día e a noite tiveron doce horas. Desde entón o día alárgase e a noite... [+]
Hai moito tempo que o tempo está na nosa liña, pero o clima é relativamente recente. Non hai que aclarar demasiado o que é o cambio climático. Explicar que é a paisaxe si é unha necesidade máis vermella. Está en plena actualidade organizar conferencias, mesas redondas... [+]
É o momento de recoller os froitos e polos en camiño ao lagar. Pera (Pyrus communis), mazá (Malus x domestica), uva (Vitis vinifera)... Parece un camiño curto e rápido, pero hai que traballar unha chea de rodeos e as súas variantes ata que o froito se converta en mosto e... [+]
No País Vasco a agricultura é a historia da colonización permanente. Como en todas partes. Antes non se cultivaba a terra; antes non se sementaba a colleita; gozábase do que antes non se comía. Trouxérano todo doutra parte. Moitas destas historias foron escritas polos... [+]
Volvendo aos viños que se elaboran cos cultivos, a madreselva esquerda (Humulus lupulus) é conservadora e agregadora de cata amarga. A unión de cultivos e madreselvas produce moitos sucios chorros, especialmente nos países da cervexa. Un amigo acábame de explicar as... [+]
Na nosa casa coñecémolo co nome de madreselva (Humulus lupulus). De feito, traballouse a torto e a dereito nas ribeiras do río do noso país, coincidindo coa expansión da cervexa. Aprendemos que se lle chama tamén lagosta, cervexa, cervexa, verruga e herba á esquerda... [+]
A primavera tróuxome o tema ao nariz. C. traballaba en diversos centros de investigación de Nova York. Bushdid, M. Oh! Magnasco, L.B. Vosshall e A. Un artigo publicado polos científicos Keller en marzo de 2014 no prestixioso “Science Magazine” produciu un gran balbordo. O... [+]
Terminan os curiosos días interanuais, os que se comen e beben das emanaciones da terra. Comerei do mellor ao mellor. Supostamente. Botellas de cava e champaña pesadas son fáciles de bailar. Aínda que hoxe en día son de todo tipo, antes era a sidra do outro barril. Cando a... [+]
