Dime que en Madrid se decide o que lemos en Euskal Herria...

Si, e non por imposición, senón por colonización mental. A obtención do label fóra de casa pon de manifesto a falta de criterio en casa. Ningún de nós pode prestigiar ao estranxeiro?

Ouza, aquí temos os Premios Euskadi.

Os Premios Euskadi son a paradigma do que non hai que facer. Afirman que o poder non cree na cultura vasca. Cando entenderán os políticos que por parte dos produtores de máquina ferramenta deben levar aos creadores con eles no avión?

Xa empezamos. Agora a culpa tamén dos políticos...

A ignorancia absoluta xera desconfianza e rexeitamento, e como non nos coñecen, xúlgannos pola nosa faceta política como cidadáns.

Para darse conta da túa faceta política non fai falta ser da CIA!

Hai moito tempo dixéronme: “Es muller, non es guipuscoana e estás marcada politicamente. Xa sabes que nunca vas ser un canon, verdade?”. Asumo o da política, pódese resolver o da gipuzkoalidad, pero o de ser muller? É unha inxustiza enorme.

Hai escritores que din que a solución é peor que o problema fronte ao cartel que anuncia unha mesa redonda con mulleres.

Eu teño refachos, o péndulo lévame dun extremo a outro. Iso si, sempre preferín falar en eúscaro a falar en castelán sobre o eúscaro. Aquí o mesmo.

Non te preocupes, o club PEN Vasco salvaranos!

O Club PEN é unha organización horizontal e non é o Estado o que dá a referencialidad. Sabías que no club PEN do mundo somos máis coñecidos e máis influentes que os españois?

Será porque o presidente do club PEN Vasco é un profesor universitario moi crítico coa universidade.

Aos alumnos sempre lles digo que aquí van atopar pouco. Que che deixa unha serie de xanelas abertas pola universidade, algún flash, e si non é un amigo para toda a vida?

Bolonia!

Bolonia ensina a ser produtor, non a pensar. Ten cousas boas, pero non se pode dar unha educación máis personalizada con menos profesores e menos recursos. Nese sentido, é un terrible engano chamar Bolonia ao que non é Bolonia.