Traducido automaticamente do vasco, a tradución pode conter erros. Máis información aquí. Elhuyarren itzultzaile automatikoaren logoa

Laritza

Laritz edo alertzea, Pseudolarix kaempferi.
Laritz edo alertzea, 'Pseudolarix kaempferi'.

Engelbert Kaempfer (1651-1716) foi o alemán Engelbert Kaempfer (1651-1716) quen descubriu, deu a coñecer e propagou a árbore da esperanza, considerado un simple fósil, neto de Ginkgo. Dous séculos máis tarde, a través das terras que o ezpeletarra Armand David exploraría, a principal fonte de noticias de Xapón foi durante séculos a información que trouxo consigo tras o paso da enorme Eurasia de oeste a leste. En 1712 publicou no seu libro Amoenitatum Exoticarum unha extensa explicación do seu medicamento (acupuntura, combustión do moxi...) e da súa vexetación. Entre outras cousas, describiu, debuxou e deu a coñecer a planta do té e unha chea de camelias da súa familia.

O traballo deste teutón non foi pequeno e na botánica subiu ao altar que non se pode perder nunca. Unha chea de plantas leva o seu nome. Algúns no xénero Kaempfería e a maioría na especie: Rhus kaempferi, Berberis kaempferi, Aristolochia kaempferi, Ligularia kaempferi, Iris kaempferi, Catalpa kaempferi, Rhododendron kaempferi, Vitis kaempferi, etc. Os nomes das plantas que el mesmo designou chamaron Kaempf. Levan a abreviatura ao final. Non esquecerá deseguido o seu nome...

O alemán lembroume o piñeiro branco ou a Lencería, pois se parece ao verdadeiro Pseudolarix kaempferi, cuxo nome sinónimo é Larix kaempferi. A este conífero adóitaselle dar o nome de alerce. Cada vez máis escasos na nosa, aínda se atopan algúns grupos nas ladeiras máis frías das altas montañas. A primavera mostraránolo pronto: o brillante verde da súa restauración foliar no olmo (Ulmus sp.) só é comparable á floración. No outono está na despedida da folla, pero a máis bonita: amarelo laranxa. Esta nova primavera tráeme á memoria aquelas follas caídas fai moito tempo, pois o empuxe da suor nova ha derrubada as últimas follas. Hai árbores que manteñen cocidas as súas follas durante todo o inverno, pero a nova folla que chega arríncaa. Hojarasca de primavera, outono último. Metinme no vento, que é amigo íntimo do acuario, e sentín que a choiva se deslizaba cun lixeiro tremendo estrondo.


ASTEKARIA
2012ko apirilaren 01
Máis leídos
Usando Matomo
Azoka
Interésache pola canle: Alertzea
Eguneraketa berriak daude