I Á
unha da mañá
a contracción de
lle(hei)nbizi, e a través das
coxas, a auga empezou a gotear.
Chegou o momento?, ambos
dubidamos, as calmas non
chegan ao
cinco ou seis minutos.
O raparigo empezou a bailar,
hai que saber isto e aquilo!
Eu espinme no dormitorio, que empece a
aventura: o meu corpo preparouse

para facer dúas pezas.

V
Paso inferior,
ranura interior,
ábrea aos poucos
, amplíe, amplíe.
Respiro epidural, médico
de
conciencia, a dor
dime como e onde fun a parar.
Deixaba que a cabeza se
marchase e ouvía o corpo, gozaba
das calmas,
sufría, rendíase...
Nunca me
sentiu tan seguro de min mesmo.

Nesta
casa naceron o meu pai e
a miña avoa, a nai da miña
avoa e o avó da
bisavoa.
Catro paredes de
cadeas de cordóns, forma da

memoria das femias da familia.
Estou
tan seguro diso, é tan boa sensación a profunda
sensación que
teño no medio
da dor: que todos viñeron
aquí para axudarme.

VIN.
Como perdín as lanchas nas
ondas da
dor que me
atenazaba ás tempestades.
Non lle contradigo,
e así mellor: como bailar
un vals coa
dor.En
catro horas
xa me estendín dez centímetros, os
berros veñen das

entrañas para dicirme que falta moito para verche a
cara.

III Ás
dúas da
madrugada, Elisa tocou o timbre en punto.
Marchoume o raparigo,
chegou a comadrona.
Ofreceulle café –negro como o
ceo–, díxenlle
que si nos preparamos
un pouco máis...
A bruxa da casa vén de máis
do que creemos!
Respondeume que vostede tentou
acougala:
a
vida é salvaxe e incontrolable.

VII. Da
bañeira cústame traballo chegar ao
sofá de trapos á tapadeira,
púxenme de poutelas
como sentira.
Teño que rompelo pola metade!
Aínda que me viñese á cabeza
, fíxeno con forza, con
presión, con queimadura...
E de súpeto ouvín que a cabecita puxéraseme
na cabeza!
Papá sacouche e
pasouche á miña disposición.
Que tal, pequeno?
Benvidos ao mundo!