Cando apagamos a televisión non perdemos moito. Non teño nada que perder nisto; é unha gran ganancia. A min, cando me falan da televisión, o meu pensamento vai aos cubos de lixo. Sautrela non se emitiu o pasado outono por falta de diñeiro. O programa literario arrincou a súa última tempada o pasado 21 de xaneiro, cunha sección dedicada a Jose Luís Alvarez Enparantza, falecido en Txillardegi. O único programa que ETB dedica á literatura estrearase o próximo mes de abril en Euskadi. BEÑAT lamentou a noticia. Eu tamén. Os Centros de Mando responden, aparentemente, ao que chaman “cultura”. E logo, xa empezando, non lles importa a merda. Máis aínda, impórtalles que a xestión do cacao convértase nun campo de batalla de política, máis que facer fronte á precariedade cultural. Detrás desa escusa de falta de diñeiro vexo outros motivos. O diñeiro é unha escusa, non unha razón. A crise, a falta de diñeiro, converteuse nun bo argumento para ocultar a falta de compromiso dos mandatarios a favor da cultura. Mire: antes de que todo isto da crise estalase, na década dos 90, ao vinte anos, cando saía in situ cunha nova proposta cultural aos diferentes gobernos municipais que estiveron en Urretxu e Zumarraga por vocación de servizo cultural, sempre me collían con medo a que lles quitase o posto; antes de que todo isto da crise estalase, no primeiro quinquenio do novo século, ao trinta anos, aínda podía acudir á cabeza de Zarautz, para o servizo cultural, para o concello, para o servizo da chamada, para o concello. Neste sentido, paréceme agora recordable o artigo escrito por Andoni Egaña na sección Plazatik do diario Berria co título Kalitatea (14-01-2012). Zarautz, en canto a calidade de vida, foi considerada como a décimo terceira localidade do Estado na revista Economía aplicada de máis de seiscentos pobos de máis de dez mil habitantes. Para medir a calidade de vida tívose en conta o consumo, os servizos sociais, a vivenda, o medio ambiente, o mercado laboral, a saúde, o deporte e o lecer, a seguridade, o nivel de estudos e a cultura. E “Cultura? Egaña pregunta con gran sorpresa aos investigadores que elaboraron este informe e aos técnicos municipais que pagaron devandito informe. O exemplo que nos dá o pobo de Zarautz pode ser moi produtivo. Eu, hoxe, completamente dominado pola garda do tempo baixo os cans, molesto de maneira oficial, no arrebato dun tráxico optimismo ao servizo do pobo, convertido nun estiércol os soños pasados, cheo de cascallos que non podo entender o que se fai en xeral ao redor dos programas culturais, entendo como algo tremendamente normal que se despreocupe dos técnicos, pero paréceme unha cousa tremenda e triste ver ao escritor, ao músico, ao poeta, ao acusado, ao actor, ao actor, ao actor, á multitude desa clase da vida dese.... En calquera caso, temos que saber esperar, a solución á xestión dos nosos residuos culturais sen futuro darase dentro dun ano, cando a recolleita porta a porta implántese en todo o País Vasco. Pero terán que pornos un colector. Porque estamos no ranking dos maiores xeradores de lixo.