Facebook, Twitter, Tuenti, Google+... son as redes sociais máis coñecidas da actualidade. Emun puxo en marcha un proxecto de investigación para que as empresas poidan recomendar que idioma utilizar nos centros educativos. Están convencidos de que en breve serán as inquietudes de calquera empresa. O obxectivo da investigación é reflexionar sobre os criterios lingüísticos que deberían ter as empresas privadas na rede. Para iso, solicitaron a opinión de expertos na rede e de expertos na materia. Por outra banda, tamén se recolleron as experiencias de varias empresas privadas.

Defínense as pautas dos criterios lingüísticos para as entidades e o persoal da administración pública, xa que o Goberno Vasco elaborou unha guía de usos e estilo nas redes sociais do Goberno Vasco. Ante a falta de espazo para as empresas privadas, os membros de Emun están a traballar niso. Como actúan as empresas privadas? A resposta dependerá das características de cada empresa: da política lingüística, do tipo de clientes, dos mercados, dos recursos…

Na web www.lantalan.com están todos os artigos escritos sobre esta reflexión, así como as explicacións de varias empresas. O seguimento do debate tamén se pode realizar a través de Twitter: #redes con etiqueta. A continuación deixámosvos unhas mostras resumen dalgúns dos artigos que seleccionamos para que poidades ver os pormenores da reflexión.

Unha soa conta ou dúas?

O artigo de Joxe Vermellas foi o punto de partida da reflexión: Si a nosa organización ou empresa está en redes sociais, cantas contas utilizamos? Unha en dous idiomas? Unha por cada idioma? O artigo tivo eco na rede e recibiu interesantes achegas. Aquí tedes un resumo do tema.

Como punto de partida, no artigo sinálase que a empresa que ten definidos os criterios lingüísticos –prioridade lingüística, idioma de traballo, comunicación externa…– debe seguir a mesma liña nas redes sociais, xa que as redes sociais son outras canles de comunicación.

O artigo tamén se refire á necesidade de analizar que tipo de seguidores quere a empresa nas redes sociais, xa que a propia opción lingüística da empresa crea unha imaxe entre os seus seguidores. Será a empresa a que decida si as mensaxes escríbense só en castelán, en bilingüe ou en eúscaro. Como criterio xeral, Vermellas aposta por utilizar unicamente o eúscaro sempre que sexa posible.

O autor tamén propón como se pode xogar nas redes sociais cando os castellanohablantes teñen un peso importante no grupo obxectivo da empresa. Desde o punto de vista da comunicación, cada idioma fala de que é lóxico ter unha conta propia e fai dúas preguntas: para que ‘ensuciar’ a pantalla do seguidor non vasco con cuestións que non entenda? Para que enviar mensaxes ao vasco repetidos en dous idiomas? Vermellas sinalou que si a esta formulación introdúceselle a variable de compromiso co eúscaro, a integración do eúscaro e o castelán nunha soa conta en empresas que non teñen unha actividade moi estendida nas redes sociais dá visibilidade ao eúscaro. Deste xeito, os castellanohablantes verían a empresa moverse tamén en eúscaro, e os clientes euskaldunes que non coñecen ben a empresa poden identificala como euskaldunes. Para as empresas que xeran moita información, o autor sinala que duplicar as mensaxes sería prexudicial, e que neses casos a repartición de idiomas pode axudar.

En xeral, Joxe Vermellas aposta por unha soa cuestión, sempre que sexa factible e razoable. Nesa única conta, as mensaxes introduciríaos primeiro en eúscaro e as mensaxes en eúscaro e castelán en cada un deles, non ambos os incluídos no mesmo mensaxe.

Neste artigo tamén se fai referencia a un artigo escrito por Joseba Kamio no seu blog. O autor fai a súa proposta baixo o título Política Lingüística da comunicación corporativa. En canto ás redes sociais, en xeral, sinala que cada idioma debería ter a súa propia canle. Tamén se escribiron máis achegas ao fío deste artigo, con opinións moi variadas. Que non é unha pregunta fácil de responder, está claro.

A linguaxe formal ou coloquial?

Josu Bergara, membro da axencia de comunicación e publicidade Burutü, reflexionou sobre o uso da linguaxe formal ou coloquial nas redes sociais por parte das empresas no artigo Nola mark, ese uso da linguaxe. En resposta á pregunta, indícase que o uso do idioma dependerá do público de cada empresa. En primeiro lugar, a empresa debe analizar e coñecer ben ao cliente: onde está xeograficamente, a idade, o sexo… Así mesmo, considérase imprescindible ter claro a coherencia e o obxectivo común de todas as vías de comunicación: como falar e para quen falar. Coa definición das persoas ás que van dirixidas as redes sociais, a empresa decidirá si mantén unha relación distante co cliente ou manifesta a súa proximidade, utilizando a linguaxe formal informal. E ao falar en eúscaro, hai que escribir en eúscaro unificado ou en dialecto? Si selecciónase dialecto, no idioma de casa ou máis formal? Que facer nunha empresa con moitos tipos de destinatarios?