Hai uns meses escribín aquí de Ibilaldia a Urrats; falaba do sentido das ikastolas. Veño confirmar as miñas palabras con enerxía. A ver si enumero sete argumentos claros. Un. A Ikastola é unha experiencia educativa de referencia que o País Vasco ha construído desde a iniciativa social autogestionada, observada e admirada desde todo o mundo. Dous. A produción de material e a innovación continua: tamén a utilizan outros axentes educativos e o concepto de Euskal Herria queda reflectido con gran mimo. Tres. Curriculum Vasco. Catro. Caixa Solidaria. Regúlanse os mecanismos e fondos de apoio ás ikastolas máis modestas. Cinco. O País Vasco como suxeito, é unha organización que o considera na súa totalidade, baixo a fórmula de “cooperativa europea”, diría que é a única. Seis. Ten un alto grao de soberanía para decidir o seu futuro. Sete. Os seus beneficios (non existen por definición) destínanse integramente ao proxecto educativo ou a cumprir cos compromisos que ten co equipo (solidariedade). Pero bo, esta vez temos ante os nosos ollos un caso concreto: Ikastola Ibaialde de Lodosa. O eúscaro necesita a Ikastola de Lodosa. Que os burócratas alternos das administracións non poñan a poxa a nosa casa.