Feliz inverno
O mantemento do nivel de vida nas augas someras da nosa sociedade non fai máis que a guerra. O barril de petróleo que roubamos e traemos, alá onde estea, para satisfacer cada vez máis as necesidades enerxéticas, rebentarásenos na punta. Guerra vermella. A única solución é reducir a necesidade de enerxía e crear nela.
En Europa estendeuse o gasógeno para combater a escaseza de combustible tras as guerras da primeira metade do século XX. O gasógeno era un motor que, a falta de petróleo, carecía de gasóleo e gasolina, dedicábase a queimar materias sólidas. Un automóbil, un camión, un tractor... que movía gases de carbón, leña... tamén no noso. Quen non ve aí o noso bosque? O mellor combustible foi o carbón de brezo, que noutros tempos gozaba de gran prestixio nas fogatas. Polo seu tamaño non será carbón, senón que será iduría. O brezo máis grande, de máis de catro metros de altura, para regar e simular a súa madeira é o brezo branco, Erica lusitanica.
Agora mesmo está en flor o brezo branco, antes do habitual. Soño de febreiro en decembro. Hoxe, no primeiro día de marcha do ano novo, atopei moitas flores amigas, case todas adiantadas, no ambiente tépedo: o embigo (Myosois lamottiana), o espárrago (Geranium robertianum), Veronica persica (que é o basadute). ), ote negro (Ulex minor), trevo vermello (Trifolium pratense), dente de achicoria (Taraxacum praestans), Polygala vulgaris, bicho de hulla (Bellis perennis), herba láctea (Euphorbia helioscopia), etc.
Neste novo inverno atopei o dado da primavera e estaba en cogomelos, en nata (uns poucos) e en fígados (unha chea bonita). No carballo americano (Quercus rubra), amigo dos gibelurdines, o famento paxaro carpinteiro buscaba picotazos e herbas. Música de primavera. No piñeiro insignis (Pinus radiata) saciábase outra hamse, a procesionaria ou da oruga de piñeiro (Thaumetopoea pityocampa). Este ano obsérvase a maior parte do niño de herba de anos atrás, o desdetxa. O outro día, unha concubina, ao ver brillar os niños de seda nos extremos das ramas, preguntoume si eran flores de piñeiro. Un novo inverno, unha primavera.
Azken mendean Etiopiak galdu ditu antzinako oihanik gehienak, nekazaritzaren, artzaintzaren eta herrialdean laborantza industrial neokolonialak eragindako goseteen presiopean. Alabaina, biodibertsitatez betetako azken baso zatiak geratu dira, fosil gisa, zientoka eliza eta... [+]
Alguén diría que a selva amazónica é un bosque abandonado? Ou que as zonas protexidas de Costa Rica e Borneo están abandonadas? Declaramos parques naturais porque Pagoeta e Aiako Harria son bosques abandonados? En todas estas zonas atópase o bosque natural ou se está... [+]
Florece o dente de león (Taraxacum officinale). A maioría floreceron cara a marzo, e algúns poucos florecen aínda máis. E aquí e alá atoparás a súa atractiva flor amarela durante case todo o ano. A súa flor aberta é un sinal de bo tempo. Estendeuse de día e volveuse... [+]
O día da presentación do libro 111 Hostoz eta Orriz tivemos a oportunidade de coñecer a cultura de Duzunaritz. Un día delicioso para redondear unha serie de celebracións que enchen o século de Argia. Non podo imaxinar un camiño máis bonito que o de ensuciar o calzado... [+]
Esta mañá o paxaro carpinteiro ha gritado no carballo da casa (Quercus robur). Estivera moito intre e parecía enfadado. A mañá é fermosa, fresca pero alegre, moi clara. Achegámonos aos días máis longos do ano e nótase na luminosidade da mañá. Pero o paxaro... [+]
De todos os xeitos, de boas e de malas formas, dixéronnos que afiamos todas as ameazas, pero a nós dixéronnos cinco. O mundo, o noso mundo está a morrer. O noso estilo de vida é insosteible e insosteible para todos os demais seres vivos aos que lles tocou vivir connosco... [+]
