O lehendakari, Patxi López, mostrouse "ditador" ante os conflitos laborais que se deixaron notar no sector público. Cos recortes antisociais, os sindicatos e sobre todo, os traballadores do sector público víronse envolvidos na loita. As mobilizacións e folgas en Osakidetza, Educación e Metro Bilbao xa comezaron e levarán a cabo noutros sectores da sociedade pública vasca. O lehendakari, ademais, anunciou uns orzamentos antisociais para 2012, que non servirán para reactivar a economía, senón para xerar máis paro e máis desprotección social. É unha vergoña que o propio lehendakari tache de “nauseabundos” os orzamentos. Desde o Goberno ataca aos grupos máis débiles, que “viven” da renda básica. Tamén ameaza aos folguistas do Metro de Bilbao coa intervención da Ertzaintza e co establecemento de servizos mínimos do 95% dos traballadores.

Máis aló do acordo co pp, Patxi López é lehendakari por ser "o fillo de Fernando Lalo", segundo López. Patxi López non tería ningunha importancia histórica si non fose polo seu pai Lalba. Durante a ditadura franquista e a clandestinidade, Lalo pertencía a Rubial, Redondo –de UXT e PSE–, Tueros, Morín –de CCOO e PCE– e ao mesmo “equipo” que outros. O autor deste artigo coñeceu de cerca a todos eles na zona mineira de Bizkaia nos anos 70. Coñezo, pois, as súas loitas clandestinas obreiras. Participei en varias reunións. Axudei a facer propaganda con vietnamitas vellas en segredo. Tamén axudei a levar ás súas mulleres a varios pobos de Burgos e Valladolid, cando o franquismo as confinaba temporalmente. Por iso creo que si Lalo levantase a cabeza e vise a actitude de “folga rupturista” do seu fillo –favorecendo á patronal máis que aos traballadores–, quitaríalle a herdanza, ideolóxica, sindical, social e politicamente polo menos si. Porque botou a perder toda a herdanza histórica, política e sindical de UXT e PSE.