Os que non sobresaen a nado, á bicicleta ou á carreira, inícianse no tríatlon.

Xa empezamos cos vellos mitos! Queres que che lembre o número de Tours de Francia que gañou o ex triatleta lance Amstrong? Un tríatlon non é unha modalidade de tres, senón a suma de tres.

E agora, si cambias a orde das probas, dirasme que sería outro deporte!

Por suposto! E si deixásemos a natación para o final e metésemonos/metésemosnos á auga en suores de 180 pulsaciones, tamén estariamos máis cardíacos. Por iso, imos de horizontal a vertical, levantándonos aos poucos, como a evolución do ser humano.

Como a evolución do ser humano, até o punto de ter que venderse para vivir.

O que non se move non come. Os equipos de fútbol ou baloncesto teñen aos seus presidentes en tarefas de representación, pero nós temos que quitarnos o tempo ao descanso. Ademais, quen me substituirá mellor que eu?

Os seus resultados, por exemplo?

Non hai máis. Non basta con ser campión de España, si non es internacional tes festa. Menos mal que teño un percorrido de anos por detrás, que os medios me atenden, que son coñecido, si non...

Que queres que che diga, eu estou até a cola sobre a relación desta sociedade co deporte!

Cres que hai afeccionados que adestran máis que os profesionais? Que o que empeza a morrer hai dous meses no Tríatlon quere engatusarse, volverse tolo e facer un Ironman? Si non se ten a cabeza sa é inútil querer sanear o corpo.

Quere ser o que a xente ve e o que vostedes...

A nosa tampouco é favorable. Como vai ser san levar o corpo e a cabeza ao límite? O exceso é malo, a comida, o traballo, incluso o deporte.

Por iso os deportistas de elite imparten leccións empresariais por empresa?

Non teño ningunha dúbida de que o que sexa punteiro no deporte será de punta no traballo. Por que? Porque ten unha gran capacidade de traballo, porque está afeito organizar e xestionar as súas forzas, porque non lle falta disciplina... Os valores do deporte son valores para ser un na vida.

Tranquilo, para nós sempre serás o embaixador supremo do tríatlon!

Non o creas. Temos a costa, somos cegos de ciclismo, pasamos todo o día correndo e, ademais, gústannos os deportes sacrificados. Pedir unha tradición a un deporte que chegou ao País Vasco en 1984 é pedir mazás ao carballo, pero aos poucos...