Cando chegou a crise, por que Zapatero estivo tan tardío, tan mal na xestión da crise?

Ao que manda sempre lle custa recoñecer que as cousas van mal. Zapatero estaba nese contexto, pero debaixo diso hai un problema que non é só o problema de Zapatero. A min sorprendeume, durante o catro primeiros anos –levo en nome do PNV os departamentos de industria e economía–, e digo: Cal é a raíz industrial deste estado, que empresas hai para competir nun mundo globalizado?
Nós preguntamos: onde está a forza sobre a investigación e o desenvolvemento? Isto non se sostén. Eles repetían: “Si. Estamos a crecer terriblemente”. Si, pero estamos a crecer, na construción e no turismo. Con todo o respecto a este segundo sector. A crise non é unha crise conxuntural, é a que defendeu Zapatero, e a que defendeu o pp exactamente igual.

Tanto o Goberno de Zapatero como o de Aznar xogaron con esta realidade económica e non se deron conta de que se trataba dunha realidade económica sen base sólida, o que destacou a crise. E estamos nunha situación moi comprometida, e non sei até onde chega a crise que a xente se deu conta. A crise puxo de manifesto a realidade económica, a de dentro é terrible, xa que a debilidade das institucións e da administración é enorme. Esta crise móstranos como a economía do Estado español está construída e estruturada. Por tanto, estas dúas crises van dar lugar a unha situación de longo alcance. Noutras palabras, Zapatero acolleuse a tempo da crise, esta crise púxose de manifesto a si mesmo.

E logo vén o PP...

Eu creo que o pp deuse conta de que, a pesar da maioría absoluta, é un soño tolo, a curto e medio prazo, resolver a realidade económica, sexa o que sexa. Que non só pode tomar as medidas que hai que tomar para acabar con esta dobre crise, senón que pode facelo por maioría absoluta. Xa na época de Aznar déronse conta, pero aquilo foi un xogo, porque a economía do mundo estaba noutra situación. E agora sábeno, déronse conta do sucedido. Por tanto, a pesar da maioría absoluta do pp, o seu Goberno non vai ser o equivalente aos gobernos de Aznar. Rajoy non é Aznar, e as circunstancias son diferentes, e ademais todos temos experiencia e eles tamén. Xorde outra realidade difícil, complexa. Eu dígolle ao meu partido: é unha realidade opcional. Aproveitámolo?