Festa de cores
Non haberá tantos bueyes nos Países Baixos enteiros, pero hai máis de 6.000 variedades en corazóns de boi (Tulipa sp. ). Alí está, a festa da cor, o mundo dos corazóns de boi. Cantos mundos!
Tratábase dunha especie de tecido de negocios que trouxera o tema do Kurdistán durante centos de anos, que se levou en Turquía a través de Irun e Istambul. A crianza e hibridación de corazóns naturais de boi comezou a converterse nunha opción de variedade ou variedade actual que non cesou nunca. Miles de variantes están rexistradas ou en proceso, creando continuamente e, entrando ou saíndo, nos portais das casas de patentes. Por exemplo, a historia da variante “Arisa” en Xapón. Este corazón de boi nace da hibridación entre as variedades “On Kixote” e “Ben van Zanten”. En 1979 sementaron 955 sementes da mestura de ambos. Tras seis anos de traballo, seleccionáronse oito tipos de cultivos fáciles de cultivar, doantes e resistentes ás enfermidades de forma enérxica. En 1999, tras realizar a correspondente solicitude de admisión rexistral e analizala suficientemente, foi aprobada en 2002. Sempre atopas o seu coitelo para comprar, con pétalos de cor veu con flores nas esquinas e borlas rosadas.
Este corazón de boi ten un bordo do pétalo dunha cor diferente, pero atópase cunha mestura case involuntaria. Como son moitos, das súas mesturas seguen aparecendo máis descoñecidos. Por exemplo, os pétalos cuxo cor principal está “manchado” por unha especie de chama doutra cor que lle vén do fondo inferior. A eles, llamativamente, non lles termina o refacho. Custoume moito adiviñar que diaños producíase aquel estraño e atractivo ensuciamiento. Está causada por un virus, o I-BMB ou o Mosaico do Corazón de Boi. Este virus é propagado polos piollos, que pican aquí. Quen dea unha flor de cor limpa pode explicar o mesturado o ano seguinte. Nas zonas mucosas que queren manter tipos sen mestura, estes ensuciados afástanos para evitar a contaminación e na medida do posible evitala. Os brancos e estes non mostran este cambio de cor.
Hoxe en día, con todo, moitos destes curiosos corazóns de boi proveñen do traballo dos xardineiros. Día tras día está a escribir moitas historias parecidas. De todos os xeitos, non nos volvemos tolos, como outrora, con esas flores.
Na nosa latitude a suor da maior parte das plantas móvese na primavera, e nesta época gozaremos das grandes floraciones. As flores son o símbolo da beleza: para ver, para cheirar... E para probar? Comiches algunha flor? Seguro que si.
Quen non comeu alcachofas (Cynara... [+]
Lilipak edo nartzisoak loretan dira. Nabarmen adierazten dute mendean hartutako bere lurren berri. Neguan loratzen dira, kolore zuri-hori ikusgarritan, eta usaina bafadaka hedatzen dute. Multzoka bizi dira; lurpean erraboila emankorra dute, eta bat zen tokian, urtetik urtera... [+]
Udari begira jarri gaituen eguraldi honek landareak ederki mugitu ditu. Gu ere bai. Zaldibarren, Eitzaga auzoko zabortegiko madarikazioaren ardurak eskatzera, eta langileei, haien senideei eta auzotarrei babesa emateko manifestazioan Eibarko Amañatik abiatu ginen. Hasi... [+]
Recordo de neno como o chamabamos o “chito”. A flor lembrábanos a cabeza da galiña. José María Lakoizketa recibiu o nome de “kurkubia” en Bertizarana en 1888, xa que o seu froito se asemella a un kurkubi ou botello. Di que en Cinco Vilas chámanlle “cascabel”... [+]
O perigo de extinción das plantas pode ter moitas razóns. Antigamente dividíanse en tres grupos: enfermidades, pragas e herbas ou plantas “malas”. Hoxe en día téndese a chamar peste a todos os desastres das plantas. Antes chamábase praga a un accidente causado pola... [+]
Na pila de estiércol e desperdicios adoita haber un hóspede no verán, aínda que non sempre: estramonio ou estramonio, Datura stramonum. Algúns tamén recibiron os nomes de “carboeiro” ou “higuzoro” para esta planta. É unha planta rechamante, ergueita, cun follaje... [+]
O ano de Dalia, a pinnata Dahlia, foi elixido este ano polos organizadores da festa. Ben dito, é o ano de Dahlia. Os dicionarios e enciclopedias en eúscaro chaman “dalia” a esta planta; eu creo que deberiamos chamala “dahlia”.
Os invasores españois que coñeceron a... [+]
Púxenme un pouco máis tranquila o día en que a noite se fixo máis longa que o día claro e alégrome de que esteamos seis meses así. Non podo negar que o verán foi fermoso, pero cheira mellor ao outono. Ás plantas failles “xices” coa chegada do outono. As horas... [+]
Sábese que as plantas cheiran, cada vez máis. Hai tempo que sabiamos que o martingal das plantas era para protexerse dos animais herbívoros: a planta que foi mordida solta o cheiro para avisar ás plantas veciñas, que amasarán as follas e non serán de gusto para o... [+]
Ultimamente preguntaba a Joxe Anton Arze, un dos paisajistas vascos máis belos, sobre os nomes das plantas que tiñan flores brancas. Xa está baixo a súa luz esmorecente.
Lilipa dos poetas (Narcissus poeticus), Perico de estrela (Stelaria holostea), Espino branco... [+]
O seu parente é o O-Belar (Papaver somniferum), pero en comparación con el, é a Michoneta (Papaver Rhoeas). A mapoula é moi coñecida; tamén se lle coñece como “urdemutur” e “urdamutur”. Ao chegar a primavera, a terra ruborízase cada ano. Tamén revive o rubor da... [+]