Wexford, Irlanda, 1615. William Lamport naceu no seo dunha nobre familia de piratas, soldados, espías, cortesáns e rebeldes. Aos 13 anos, o seu pai matriculouse nunha escola de Londres, pero para ir alí colleu unha goleta e alí decidiu facerse pirata. Máis adiante ingresou no exército irlandés e, alcanzando a categoría de capitán, participou nas batallas de Nördlingen (1634) e Hondarribia (1638), entre outras.

Traballou en España na guerra contra Francia e, grazas ao seu traballo, Felipe V.aren chegou a ser conselleiro do Conde de Oliveirais, ministro do Reino Unido. Coincidindo coa decadencia de Oliveirais, o espía foi enviado a México para que pescudase si o vicerrei de México apoiaba a revolta de Portugal. Hábil espada e furibundo mullereiro, os seus inimigos non tardaron en chegar á colonia, onde tivo relacións, entre outras, co marqués de Cadereyta, a esposa do ex vicerrei. Así, a Inquisición xulgou e encarcerou a Guillén Lombardo, xa co nome español, acusado de bruxaría, conspiración e adulterio. Estivo sete anos no interior, onde creceu a súa oposición ao rei de España e impulsou un movemento en favor da independencia das colonias, xunto a varios indios e escravos de orixe africana. En 1650 logrou escapar do cárcere e en poucos días, antes de ser detido de novo pola Inquisición, organizou un exército para loitar pola independencia. Permaneceu outros nove anos en prisión, escribindo libelos contra a Inquisición, ata que foi condenado a morrer en chamas o 19 de novembro de 1659.

En 1872, o escritor mexicano Vicente Riva Palacio escribiu a novela Memorias dun impostor sobre a vida de Lamport. Nela apareceu por primeira vez o símbolo “Z” unido a Lamport: o escritor utilizou a palabra hebreo ziza para describir o “resplandor celeste” no que loitaba o irlandés. En 1919, o xornalista neoiorquino Johnston McCulley, na súa novela The curse of Capsitrano, bautizou ao personaxe baseado en Lamport co nome de Diego de la Vega, convertendo a “Z” de Riva Palacio na marca do Raposo.