Son Mono,
da montaña, case
afogado na gaiola,
xa aguantei bastante.Por tanto
, quero cantar o que vivo e
o que vexo por
dentro, porque non é moito menor o
zoológico do exterior. (bis)

IV
Moitos me meteron
a man polos
barrotes, sei o que
queren… Mordinme e quixen
preguntar desde a cría:
“Acariñaría vostede a alguén
por un cacahuete?” (bis)

II
Gafeñas,
visera, mapa, mochila,
cámara… Que esperades?
Aínda que os homes vexamos
o mono e quedámonos pampos,
seica a diferenza entre
nós é tan grande? (bis)

Primeiro pintar as
covas, logo
encheuse de asfalto, alí as
fábricas, aquí o tren… Se
hoxe en día apreciades mellor o
medio ambiente, unha
cuarta parte que
vos amades con orgullo. (bis)

III
Cada un na súa cultura
e na guerra que lle
corresponde, no
límite das contradicións,
andades buscando a liberdade para
vós, pero a min ninguén me preguntou
si quero vivir na gaiola. (bis)

VIN
A persoa vén do mono,
pero a cambio das débedas que nos debedes,
somos produtivos na gaiola.O
gran péndulo da
historia débenos un
cambio; quen sabe si algunha vez non
estaremos aquí e nós aquí. (bis)